θερινός

From θέρος (théros).

θερινός • (therinós) m (feminine θερινή, neuter θερινόν); first/second declension

1. of or in summer

• θερινός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• θερινός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• θερινός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• θερινός in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • summer idem, page 837.

From Ancient Greek θερινός (therinós).

θερινός • (therinós) m (feminine θερινή, neuter θερινό)

1. of or in summer

• καλοκαιρινός (kalokairinós)

• θερινή ώρα f (theriní óra, “daylight saving, summeer time”)