θέρμινος

Ancient Greek

Etymology

From θερμός (thermós, “lupine”) +‎ -ινος (-inos)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰér.mi.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰɛr.mi.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθer.mi.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθer.mi.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθer.mi.nos/

Adjective

θέρμῐνος • (thérminos) m (feminine θερμίνη, neuter θέρμῐνον); first/second declension

made of lupines

Inflection

First and second declension of θέρμῐνος; θερμῐ́νη; θέρμῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	θέρμῐνος thérminos	θερμῐ́νη thermínē	θέρμῐνον thérminon	θερμῐ́νω thermínō	θερμῐ́νᾱ thermínā	θερμῐ́νω thermínō	θέρμῐνοι thérminoi	θέρμῐναι thérminai	θέρμῐνᾰ thérmina
Genitive	θερμῐ́νου thermínou	θερμῐ́νης thermínēs	θερμῐ́νου thermínou	θερμῐ́νοιν thermínoin	θερμῐ́ναιν thermínain	θερμῐ́νοιν thermínoin	θερμῐ́νων thermínōn	θερμῐ́νων thermínōn	θερμῐ́νων thermínōn
Dative	θερμῐ́νῳ thermínōi	θερμῐ́νῃ thermínēi	θερμῐ́νῳ thermínōi	θερμῐ́νοιν thermínoin	θερμῐ́ναιν thermínain	θερμῐ́νοιν thermínoin	θερμῐ́νοις thermínois	θερμῐ́ναις thermínais	θερμῐ́νοις thermínois
Accusative	θέρμῐνον thérminon	θερμῐ́νην thermínēn	θέρμῐνον thérminon	θερμῐ́νω thermínō	θερμῐ́νᾱ thermínā	θερμῐ́νω thermínō	θερμῐ́νους thermínous	θερμῐ́νᾱς thermínās	θέρμῐνᾰ thérmina
Vocative	θέρμῐνε thérmine	θερμῐ́νη thermínē	θέρμῐνον thérminon	θερμῐ́νω thermínō	θερμῐ́νᾱ thermínā	θερμῐ́νω thermínō	θέρμῐνοι thérminoi	θέρμῐναι thérminai	θέρμῐνᾰ thérmina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	θερμῐ́νως thermínōs			θερμῐνώτερος therminṓteros			θερμῐνώτᾰτος therminṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.