ζεύγνυμι

Ancient Greek

Etymology

A nu-stem root present from Proto-Indo-European *yewg-. Compare δείκνῡμι (deíknūmi, “to show”). Cognate with Latin iungō, Sanskrit युनक्ति (yunákti).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /zděu̯.ɡnyː.mi/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈzew.ɡny.mi/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈzeβ.ɣny.mi/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈzev.ɣny.mi/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈzev.ɣni.mi/

Verb

ζεύγνῡμῐ • (zeúgnūmi)

(active) To yoke, saddle, bridle a beast of burden (horses, cattle, mules; to get ready (a chariot)
1. (middle) To have one's beasts yoked
2. To fasten tightly
To join or link together
1. To join in wedlock
2. (active or middle) To build a bridge from bank to bank
3. To furnish ships with crossbenches
4. To pair gladiators

Inflection

Present: ζεύγνῡμῐ, ζεύγνῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ζεύγνῡμῐ	ζεύγνῡς	ζεύγνῡσῐ(ν)	ζεύγνῠτον	ζεύγνῠτον	ζεύγνῠμεν	ζεύγνῠτε	ζευγνῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ζευγνῠ́ω	ζευγνῠ́ῃς	ζευγνῠ́ῃ	ζευγνῠ́ητον	ζευγνῠ́ητον	ζευγνῠ́ωμεν	ζευγνῠ́ητε	ζευγνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	ζευγνῠ́οιμῐ	ζευγνῠ́οις	ζευγνῠ́οι	ζευγνῠ́οιτον	ζευγνῠοίτην	ζευγνῠ́οιμεν	ζευγνῠ́οιτε	ζευγνῠ́οιεν
	imperative		ζεύγνῡ	ζευγνῠ́τω	ζεύγνῠτον	ζευγνῠ́των		ζεύγνῠτε	ζευγνῠ́ντων
middle/ passive	indicative	ζεύγνῠμαι	ζεύγνῠσαι	ζεύγνῠται	ζεύγνῠσθον	ζεύγνῠσθον	ζευγνῠ́μεθα	ζεύγνῠσθε	ζεύγνῠνται
	subjunctive	ζευγνῠ́ωμαι	ζευγνῠ́ῃ	ζευγνῠ́ηται	ζευγνῠ́ησθον	ζευγνῠ́ησθον	ζευγνῠώμεθᾰ	ζευγνῠ́ησθε	ζευγνῠ́ωνται
	optative	ζευγνῠοίμην	ζευγνῠ́οιο	ζευγνῠ́οιτο	ζευγνῠ́οισθον	ζευγνῠοίσθην	ζευγνῠοίμεθᾰ	ζευγνῠ́οισθε	ζευγνῠ́οιντο
	imperative		ζεύγνῠσο	ζευγνῠ́σθω	ζεύγνῠσθον	ζευγνῠ́σθων		ζεύγνῠσθε	ζευγνῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ζευγνῠ́ναι				ζεύγνῠσθαι
participle	m	ζευγνῡ́ς				ζευγνῠ́μενος
	f	ζευγνῦσᾰ				ζευγνῠμένη
	n	ζευγνῠ́ν				ζευγνῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ζευγνύω, ζευγνύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ζευγνύω	ζευγνύεις	ζευγνύει	ζευγνύετον	ζευγνύετον	ζευγνύομεν	ζευγνύετε	ζευγνύουσῐ(ν)
	subjunctive	ζευγνύω	ζευγνύῃς	ζευγνύῃ	ζευγνύητον	ζευγνύητον	ζευγνύωμεν	ζευγνύητε	ζευγνύωσῐ(ν)
	optative	ζευγνύοιμῐ	ζευγνύοις	ζευγνύοι	ζευγνύοιτον	ζευγνυοίτην	ζευγνύοιμεν	ζευγνύοιτε	ζευγνύοιεν
	imperative		ζεύγνυε	ζευγνυέτω	ζευγνύετον	ζευγνυέτων		ζευγνύετε	ζευγνυόντων
middle/ passive	indicative	ζευγνύομαι	ζευγνύῃ, ζευγνύει	ζευγνύεται	ζευγνύεσθον	ζευγνύεσθον	ζευγνυόμεθᾰ	ζευγνύεσθε	ζευγνύονται
	subjunctive	ζευγνύωμαι	ζευγνύῃ	ζευγνύηται	ζευγνύησθον	ζευγνύησθον	ζευγνυώμεθᾰ	ζευγνύησθε	ζευγνύωνται
	optative	ζευγνυοίμην	ζευγνύοιο	ζευγνύοιτο	ζευγνύοισθον	ζευγνυοίσθην	ζευγνυοίμεθᾰ	ζευγνύοισθε	ζευγνύοιντο
	imperative		ζευγνύου	ζευγνυέσθω	ζευγνύεσθον	ζευγνυέσθων		ζευγνύεσθε	ζευγνυέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ζευγνύειν				ζευγνύεσθαι
participle	m	ζευγνύων				ζευγνυόμενος
	f	ζευγνύουσᾰ				ζευγνυομένη
	n	ζευγνῦον				ζευγνυόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐζεύγνῡν, ἐζευγνῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐζεύγνῡν	ἐζεύγνῡς	ἐζεύγνῡ	ἐζεύγνῠτον	ἐζευγνῠ́την	ἐζεύγνῠμεν	ἐζεύγνῠτε	ἐζεύγνῠσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐζευγνῠ́μην	ἐζεύγνῠσο	ἐζεύγνῠτο	ἐζεύγνῠσθον	ἐζευγνῠ́σθην	ἐζευγνῠ́μεθᾰ	ἐζεύγνῠσθε	ἐζεύγνῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐζεύγνυον, ἐζευγνυόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐζεύγνυον	ἐζεύγνυες	ἐζεύγνυε(ν)	ἐζευγνύετον	ἐζευγνυέτην	ἐζευγνύομεν	ἐζευγνύετε	ἐζεύγνυον
middle/ passive	indicative	ἐζευγνυόμην	ἐζευγνύου	ἐζευγνύετο	ἐζευγνύεσθον	ἐζευγνυέσθην	ἐζευγνυόμεθᾰ	ἐζευγνύεσθε	ἐζευγνύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ζεύξω, ζεύξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ζεύξω	ζεύξεις	ζεύξει	ζεύξετον	ζεύξετον	ζεύξομεν	ζεύξετε	ζεύξουσῐ(ν)
active	optative	ζεύξοιμῐ	ζεύξοις	ζεύξοι	ζεύξοιτον	ζευξοίτην	ζεύξοιμεν	ζεύξοιτε	ζεύξοιεν
middle	indicative	ζεύξομαι	ζεύξῃ, ζεύξει	ζεύξεται	ζεύξεσθον	ζεύξεσθον	ζευξόμεθᾰ	ζεύξεσθε	ζεύξονται
middle	optative	ζευξοίμην	ζεύξοιο	ζεύξοιτο	ζεύξοισθον	ζευξοίσθην	ζευξοίμεθᾰ	ζεύξοισθε	ζεύξοιντο
		active			middle
infinitive		ζεύξειν			ζεύξεσθαι
participle	m	ζεύξων			ζευξόμενος
	f	ζεύξουσᾰ			ζευξομένη
	n	ζεῦξον			ζευξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔζευξᾰ, ἐζευξᾰ́μην, ἐζεύχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔζευξᾰ	ἔζευξᾰς	ἔζευξε(ν)	ἐζεύξᾰτον	ἐζευξᾰ́την	ἐζεύξᾰμεν	ἐζεύξᾰτε	ἔζευξᾰν
	subjunctive	ζεύξω	ζεύξῃς	ζεύξῃ	ζεύξητον	ζεύξητον	ζεύξωμεν	ζεύξητε	ζεύξωσῐ(ν)
	optative	ζεύξαιμῐ	ζεύξειᾰς, ζεύξαις	ζεύξειε(ν), ζεύξαι	ζεύξαιτον	ζευξαίτην	ζεύξαιμεν	ζεύξαιτε	ζεύξειᾰν, ζεύξαιεν
	imperative		ζεῦξον	ζευξᾰ́τω	ζεύξᾰτον	ζευξᾰ́των		ζεύξᾰτε	ζευξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐζευξᾰ́μην	ἐζεύξω	ἐζεύξᾰτο	ἐζεύξᾰσθον	ἐζευξᾰ́σθην	ἐζευξᾰ́μεθᾰ	ἐζεύξᾰσθε	ἐζεύξᾰντο
	subjunctive	ζεύξωμαι	ζεύξῃ	ζεύξηται	ζεύξησθον	ζεύξησθον	ζευξώμεθᾰ	ζεύξησθε	ζεύξωνται
	optative	ζευξαίμην	ζεύξαιο	ζεύξαιτο	ζεύξαισθον	ζευξαίσθην	ζευξαίμεθᾰ	ζεύξαισθε	ζεύξαιντο
	imperative		ζεῦξαι	ζευξᾰ́σθω	ζεύξᾰσθον	ζευξᾰ́σθων		ζεύξᾰσθε	ζευξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐζεύχθην	ἐζεύχθης	ἐζεύχθη	ἐζεύχθητον	ἐζευχθήτην	ἐζεύχθημεν	ἐζεύχθητε	ἐζεύχθησᾰν
	subjunctive	ζευχθῶ	ζευχθῇς	ζευχθῇ	ζευχθῆτον	ζευχθῆτον	ζευχθῶμεν	ζευχθῆτε	ζευχθῶσῐ(ν)
	optative	ζευχθείην	ζευχθείης	ζευχθείη	ζευχθεῖτον, ζευχθείητον	ζευχθείτην, ζευχθειήτην	ζευχθεῖμεν, ζευχθείημεν	ζευχθεῖτε, ζευχθείητε	ζευχθεῖεν, ζευχθείησᾰν
	imperative		ζεύχθητῐ	ζευχθήτω	ζεύχθητον	ζευχθήτων		ζεύχθητε	ζευχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ζεῦξαι			ζεύξᾰσθαι		ζευχθῆναι
participle	m	ζεύξᾱς			ζευξᾰ́μενος		ζευχθείς
	f	ζεύξᾱσᾰ			ζευξᾰμένη		ζευχθεῖσᾰ
	n	ζεῦξᾰν			ζευξᾰ́μενον		ζευχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐζύγην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐζύγην	ἐζύγης	ἐζύγη	ἐζύγητον	ἐζυγήτην	ἐζύγημεν	ἐζύγητε	ἐζύγησᾰν
	subjunctive	ζυγῶ	ζυγῇς	ζυγῇ	ζυγῆτον	ζυγῆτον	ζυγῶμεν	ζυγῆτε	ζυγῶσῐ(ν)
	optative	ζυγείην	ζυγείης	ζυγείη	ζυγεῖτον, ζυγείητον	ζυγείτην, ζυγειήτην	ζυγεῖμεν, ζυγείημεν	ζυγεῖτε, ζυγείητε	ζυγεῖεν, ζυγείησᾰν
	imperative		ζύγηθῐ	ζυγήτω	ζύγητον	ζυγήτων		ζύγητε	ζυγέντων
							passive
infinitive							ζυγῆναι
participle	m						ζυγείς
	f						ζυγεῖσᾰ
	n						ζυγέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔζευχᾰ, ἔζευγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔζευχᾰ	ἔζευχᾰς	ἔζευχε(ν)	ἐζεύχᾰτον	ἐζεύχᾰτον	ἐζεύχᾰμεν	ἐζεύχᾰτε	ἐζεύχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐζεύχω	ἐζεύχῃς	ἐζεύχῃ	ἐζεύχητον	ἐζεύχητον	ἐζεύχωμεν	ἐζεύχητε	ἐζεύχωσῐ(ν)
	optative	ἐζεύχοιμῐ, ἐζευχοίην	ἐζεύχοις, ἐζευχοίης	ἐζεύχοι, ἐζευχοίη	ἐζεύχοιτον	ἐζευχοίτην	ἐζεύχοιμεν	ἐζεύχοιτε	ἐζεύχοιεν
	imperative		ἔζευχε	ἐζευχέτω	ἐζεύχετον	ἐζευχέτων		ἐζεύχετε	ἐζευχόντων
middle/ passive	indicative	ἔζευγμαι	ἔζευξαι	ἔζευκται	ἔζευχθον	ἔζευχθον	ἐζεύγμεθᾰ	ἔζευχθε	ἐζεύγᾰται
	subjunctive	ἐζευγμένος ὦ	ἐζευγμένος ᾖς	ἐζευγμένος ᾖ	ἐζευγμένω ἦτον	ἐζευγμένω ἦτον	ἐζευγμένοι ὦμεν	ἐζευγμένοι ἦτε	ἐζευγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐζευγμένος εἴην	ἐζευγμένος εἴης	ἐζευγμένος εἴη	ἐζευγμένοι εἴητον/εἶτον	ἐζευγμένω εἰήτην/εἴτην	ἐζευγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐζευγμένοι εἴητε/εἶτε	ἐζευγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔζευξο	ἐζεύχθω	ἔζευχθον	ἐζεύχθων		ἔζευχθε	ἐζεύχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐζευχέναι				ἐζεῦχθαι
participle	m	ἐζευχώς				ἐζευγμένος
	f	ἐζευχυῖᾰ				ἐζευγμένη
	n	ἐζευχός				ἐζευγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐζεύχειν, ἐζεύγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐζεύχειν, ἐζεύχη	ἐζεύχεις, ἐζεύχης	ἐζεύχει(ν)	ἐζεύχετον	ἐζευχέτην	ἐζεύχεμεν	ἐζεύχετε	ἐζεύχεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐζεύγμην	ἔζευξο	ἔζευκτο	ἔζευχθον	ἐζεύχθην	ἐζεύγμεθᾰ	ἔζευχθε	ἐζεύγᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ζευγίζω (zeugízō)
ζεύκτειρα (zeúkteira)
ζευκτήρ (zeuktḗr)
ζευκτός (zeuktós)
Ζευξίδαμος (Zeuxídamos)
Ζεύξῐππος (Zeúxippos)
ζεῦγμα (zeûgma)
ζεῦγος (zeûgos)
ζεῦξις (zeûxis)
Ζεῦξις (Zeûxis)
ζῠγάδην (zugádēn)
ζῠ́γαινα (zúgaina)
ζῠγή (zugḗ)
ζυγηδόν (zugēdón)

Related terms

ζῠγόν (zugón)

References

ζεύγνυμι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ζεύγνυμι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ζεύγνυμι in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
ζεύγνυμι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ζεύγνυμι in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.