επίμονος

Greek

Adjective

επίμονος • (epímonos) m (feminine επίμονη, neuter επίμονο)

  1. persistent, obstinate

Declension
declension of επίμονος
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative επίμονος επίμονη επίμονο επίμονοι επίμονες επίμονα
genitive επίμονου επίμονης επίμονου επίμονων επίμονων επίμονων
accusative επίμονο επίμονη επίμονο επίμονους επίμονες επίμονα
vocative επίμονε επίμονη επίμονο επίμονοι επίμονες επίμονα
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο επίμονος, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο επίμονος (o pio epímonos), etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.