ενοχλητικότητα

ενοχλητικός (enochlitikós, “annoying”) +‎ -ότητα (-ótita). First attested 1890.

• IPA^(key): /enoxlitiˈkotita/
• Hyphenation: ε‧νο‧χλη‧τι‧κό‧τη‧τα

ενοχλητικότητα • (enochlitikótita) f (plural ενοχλητικότητες)

1. annoyingness, bothersomeness, peskiness

   Η ενοχλητικότητά του είναι γιατί δεν τον αφήνουν να παίξει με τα αλλά παιδιά.

   I enochlitikótitá tou eínai giatí den ton afínoun na paíxei me ta allá paidiá.

   His peskiness is why they don't let him play with other children.

• ενοχλώ (enochló, “to annoy”)
• ενόχληση f (enóchlisi, “annoyance, nuisance”)
• ενόχλημα n (enóchlima, “discomfort”)