ενοικιαστής

Greek

Etymology

From verb ενοικιάζω (enoikiázo, “I rent”) the past stem ενοικιασ- +‎ -τής (“suffix to form nouns”). Also Medieval Greek νοικιαστής[1], and see Ancient Greek ἐνοίκιος (enoíkios, “in the house”)

Pronunciation
  • IPA(key): /e.ni.ci.a.ˈstis/
  • Hyphenation: ε‧νοι‧κι‧α‧στής

Noun

ενοικιαστής • (enoikiastís) m (plural ενοικιαστές, feminine ενοικιάστρια)

  1. hirer
  2. tenant
  3. leasee

Declension
declension of ενοικιαστής
singular plural
nominative ενοικιαστής • ενοικιαστές •
genitive ενοικιαστή • ενοικιαστών •
accusative ενοικιαστή • ενοικιαστές •
vocative ενοικιαστή • ενοικιαστές •

Synonyms
  • μισθωτής m (misthotís, “lessee, tenant, renter”)
  • νοικάρης m (noikáris, “tenant, renter”) (informal)

Antonyms
  • εκμισθωτής m (ekmisthotís, “lessor”)
  • σπιτονοικοκύρης m (spitonoikokýris, “landlord”) (informal)
  • ιδιοκτήτης m (idioktítis, “owner”) (sense: of the house)

References
  1. ενοικιαστής in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.