διαφθείρω

Ancient Greek

Etymology

δια- (dia-) +‎ φθείρω (phtheírō)

Pronunciation
 

Verb

διαφθείρω • (diaphtheírō)

  1. to destroy

Conjugation
   Present: διαφθείρω, διαφθείρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαφθείρω διαφθείρεις διαφθείρει διαφθείρετον διαφθείρετον διαφθείρομεν διαφθείρετε διαφθείρουσῐ(ν)
subjunctive διαφθείρω διαφθείρῃς διαφθείρῃ διαφθείρητον διαφθείρητον διαφθείρωμεν διαφθείρητε διαφθείρωσῐ(ν)
optative διαφθείροιμῐ διαφθείροις διαφθείροι διαφθείροιτον διαφθειροίτην διαφθείροιμεν διαφθείροιτε διαφθείροιεν
imperative   διάφθειρε διαφθειρέτω διαφθείρετον διαφθειρέτων   διαφθείρετε διαφθειρόντων
middle/
passive		 indicative διαφθείρομαι διαφθείρῃ,
διαφθείρει		 διαφθείρεται διαφθείρεσθον διαφθείρεσθον διαφθειρόμεθᾰ διαφθείρεσθε διαφθείρονται
subjunctive διαφθείρωμαι διαφθείρῃ διαφθείρηται διαφθείρησθον διαφθείρησθον διαφθειρώμεθᾰ διαφθείρησθε διαφθείρωνται
optative διαφθειροίμην διαφθείροιο διαφθείροιτο διαφθείροισθον διαφθειροίσθην διαφθειροίμεθᾰ διαφθείροισθε διαφθείροιντο
imperative   διαφθείρου διαφθειρέσθω διαφθείρεσθον διαφθειρέσθων   διαφθείρεσθε διαφθειρέσθων
active middle/passive
infinitive διαφθείρειν διαφθείρεσθαι
participle m διαφθείρων διαφθειρόμενος
f διαφθείρουσᾰ διαφθειρομένη
n διαφθεῖρον διαφθειρόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: διέφθειρον, διεφθειρόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέφθειρον διέφθειρες διέφθειρε(ν) διεφθείρετον διεφθειρέτην διεφθείρομεν διεφθείρετε διέφθειρον
middle/
passive		 indicative διεφθειρόμην διεφθείρου διεφθείρετο διεφθείρεσθον διεφθειρέσθην διεφθειρόμεθᾰ διεφθείρεσθε διεφθείροντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: διαφθείρεσκον, διαφθειρεσκόμην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαφθείρεσκον διαφθείρεσκες διαφθείρεσκε(ν) διαφθειρέσκετον διαφθειρεσκέτην διαφθειρέσκομεν διαφθειρέσκετε διαφθείρεσκον
middle/
passive		 indicative διαφθειρεσκόμην διαφθειρέσκου διαφθειρέσκετο διαφθειρέσκεσθον διαφθειρεσκέσθην διαφθειρεσκόμεθᾰ διαφθειρέσκεσθε διαφθειρέσκοντο
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διαφθερέω, διαφθερέομαι, διαφθᾰρήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαφθερέω διαφθερέεις διαφθερέει διαφθερέετον διαφθερέετον διαφθερέομεν διαφθερέετε διαφθερέουσῐ(ν)
optative διαφθερέοιμῐ διαφθερέοις διαφθερέοι διαφθερέοιτον διαφθερεοίτην διαφθερέοιμεν διαφθερέοιτε διαφθερέοιεν
middle indicative διαφθερέομαι διαφθερέῃ,
διαφθερέει		 διαφθερέεται διαφθερέεσθον διαφθερέεσθον διαφθερεόμεθᾰ διαφθερέεσθε διαφθερέονται
optative διαφθερεοίμην διαφθερέοιο διαφθερέοιτο διαφθερέοισθον διαφθερεοίσθην διαφθερεοίμεθᾰ διαφθερέοισθε διαφθερέοιντο
passive indicative διαφθᾰρήσομαι διαφθᾰρήσῃ διαφθᾰρήσεται διαφθᾰρήσεσθον διαφθᾰρήσεσθον διαφθᾰρησόμεθᾰ διαφθᾰρήσεσθε διαφθᾰρήσονται
optative διαφθᾰρησοίμην διαφθᾰρήσοιο διαφθᾰρήσοιτο διαφθᾰρήσοισθον διαφθᾰρησοίσθην διαφθᾰρησοίμεθᾰ διαφθᾰρήσοισθε διαφθᾰρήσοιντο
active middle passive
infinitive διαφθερέειν διαφθερέεσθαι διαφθᾰρήσεσθαι
participle m διαφθερέων διαφθερεόμενος διαφθᾰρησόμενος
f διαφθερέουσᾰ διαφθερεομένη διαφθᾰρησομένη
n διαφθερέον διαφθερεόμενον διαφθᾰρησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διαφθερῶ, διαφθεροῦμαι, διαφθᾰρήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαφθερῶ διαφθερεῖς διαφθερεῖ διαφθερεῖτον διαφθερεῖτον διαφθεροῦμεν διαφθερεῖτε διαφθεροῦσῐ(ν)
optative διαφθεροίην,
διαφθεροῖμῐ		 διαφθεροίης,
διαφθεροῖς		 διαφθεροίη,
διαφθεροῖ		 διαφθεροῖτον,
διαφθεροίητον		 διαφθεροίτην,
διαφθεροιήτην		 διαφθεροῖμεν,
διαφθεροίημεν		 διαφθεροῖτε,
διαφθεροίητε		 διαφθεροῖεν,
διαφθεροίησᾰν
middle indicative διαφθεροῦμαι διαφθερῇ διαφθερεῖται διαφθερεῖσθον διαφθερεῖσθον διαφθερούμεθᾰ διαφθερεῖσθε διαφθεροῦνται
optative διαφθεροίμην διαφθεροῖο διαφθεροῖτο διαφθεροῖσθον διαφθεροίσθην διαφθεροίμεθᾰ διαφθεροῖσθε διαφθεροῖντο
passive indicative διαφθᾰρήσομαι διαφθᾰρήσῃ διαφθᾰρήσεται διαφθᾰρήσεσθον διαφθᾰρήσεσθον διαφθᾰρησόμεθᾰ διαφθᾰρήσεσθε διαφθᾰρήσονται
optative διαφθᾰρησοίμην διαφθᾰρήσοιο διαφθᾰρήσοιτο διαφθᾰρήσοισθον διαφθᾰρησοίσθην διαφθᾰρησοίμεθᾰ διαφθᾰρήσοισθε διαφθᾰρήσοιντο
active middle passive
infinitive διαφθερεῖν διαφθερεῖσθαι διαφθᾰρήσεσθαι
participle m διαφθερῶν διαφθερούμενος διαφθᾰρησόμενος
f διαφθεροῦσᾰ διαφθερουμένη διαφθᾰρησομένη
n διαφθεροῦν διαφθερούμενον διαφθᾰρησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: διέφθειρᾰ, διεφθειρᾰ́μην, διεφθᾰ́ρην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέφθειρᾰ διέφθειρᾰς διέφθειρε(ν) διεφθείρᾰτον διεφθειρᾰ́την διεφθείρᾰμεν διεφθείρᾰτε διέφθειρᾰν
subjunctive διαφθείρω διαφθείρῃς διαφθείρῃ διαφθείρητον διαφθείρητον διαφθείρωμεν διαφθείρητε διαφθείρωσῐ(ν)
optative διαφθείραιμῐ διαφθείρειᾰς,
διαφθείραις		 διαφθείρειε(ν),
διαφθείραι		 διαφθείραιτον διαφθειραίτην διαφθείραιμεν διαφθείραιτε διαφθείρειᾰν,
διαφθείραιεν
imperative   διάφθειρον διαφθειρᾰ́τω διαφθείρᾰτον διαφθειρᾰ́των   διαφθείρᾰτε διαφθειρᾰ́ντων
middle indicative διεφθειρᾰ́μην διεφθείρω διεφθείρᾰτο διεφθείρᾰσθον διεφθειρᾰ́σθην διεφθειρᾰ́μεθᾰ διεφθείρᾰσθε διεφθείρᾰντο
subjunctive διαφθείρωμαι διαφθείρῃ διαφθείρηται διαφθείρησθον διαφθείρησθον διαφθειρώμεθᾰ διαφθείρησθε διαφθείρωνται
optative διαφθειραίμην διαφθείραιο διαφθείραιτο διαφθείραισθον διαφθειραίσθην διαφθειραίμεθᾰ διαφθείραισθε διαφθείραιντο
imperative   διάφθειραι διαφθειρᾰ́σθω διαφθείρᾰσθον διαφθειρᾰ́σθων   διαφθείρᾰσθε διαφθειρᾰ́σθων
passive indicative διεφθᾰ́ρην διεφθᾰ́ρης διεφθᾰ́ρη διεφθᾰ́ρητον διεφθᾰρήτην διεφθᾰ́ρημεν διεφθᾰ́ρητε διεφθᾰ́ρησᾰν
subjunctive διαφθᾰρῶ διαφθᾰρῇς διαφθᾰρῇ διαφθᾰρῆτον διαφθᾰρῆτον διαφθᾰρῶμεν διαφθᾰρῆτε διαφθᾰρῶσῐ(ν)
optative διαφθᾰρείην διαφθᾰρείης διαφθᾰρείη διαφθᾰρεῖτον,
διαφθᾰρείητον		 διαφθᾰρείτην,
διαφθᾰρειήτην		 διαφθᾰρεῖμεν,
διαφθᾰρείημεν		 διαφθᾰρεῖτε,
διαφθᾰρείητε		 διαφθᾰρεῖεν,
διαφθᾰρείησᾰν
imperative   διαφθᾰ́ρηθῐ διαφθᾰρήτω διαφθᾰ́ρητον διαφθᾰρήτων   διαφθᾰ́ρητε διαφθᾰρέντων
active middle passive
infinitive διαφθεῖραι διαφθείρᾰσθαι διαφθᾰρῆναι
participle m διαφθείρᾱς διαφθειρᾰ́μενος διαφθᾰρείς
f διαφθείρᾱσᾰ διαφθειρᾰμένη διαφθᾰρεῖσᾰ
n διαφθεῖρᾰν διαφθειρᾰ́μενον διαφθᾰρέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: διέφθᾰρκᾰ, διέφθᾰρμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέφθᾰρκᾰ διέφθᾰρκᾰς διέφθᾰρκε(ν) διεφθᾰ́ρκᾰτον διεφθᾰ́ρκᾰτον διεφθᾰ́ρκᾰμεν διεφθᾰ́ρκᾰτε διεφθᾰ́ρκᾱσῐ(ν)
subjunctive διεφθᾰ́ρκω διεφθᾰ́ρκῃς διεφθᾰ́ρκῃ διεφθᾰ́ρκητον διεφθᾰ́ρκητον διεφθᾰ́ρκωμεν διεφθᾰ́ρκητε διεφθᾰ́ρκωσῐ(ν)
optative διεφθᾰ́ρκοιμῐ,
διεφθᾰρκοίην		 διεφθᾰ́ρκοις,
διεφθᾰρκοίης		 διεφθᾰ́ρκοι,
διεφθᾰρκοίη		 διεφθᾰ́ρκοιτον διεφθᾰρκοίτην διεφθᾰ́ρκοιμεν διεφθᾰ́ρκοιτε διεφθᾰ́ρκοιεν
imperative   διέφθᾰρκε διεφθᾰρκέτω διεφθᾰ́ρκετον διεφθᾰρκέτων   διεφθᾰ́ρκετε διεφθᾰρκόντων
middle/
passive		 indicative διέφθᾰρμαι διέφθᾰρσαι διέφθᾰρται διέφθᾰρθον διέφθᾰρθον διεφθᾰ́ρμεθᾰ διέφθᾰρθε διεφθᾰ́ρᾰται
subjunctive διεφθᾰρμένος ὦ διεφθᾰρμένος ᾖς διεφθᾰρμένος ᾖ διεφθᾰρμένω ἦτον διεφθᾰρμένω ἦτον διεφθᾰρμένοι ὦμεν διεφθᾰρμένοι ἦτε διεφθᾰρμένοι ὦσῐ(ν)
optative διεφθᾰρμένος εἴην διεφθᾰρμένος εἴης διεφθᾰρμένος εἴη διεφθᾰρμένοι εἴητον/εἶτον διεφθᾰρμένω εἰήτην/εἴτην διεφθᾰρμένοι εἴημεν/εἶμεν διεφθᾰρμένοι εἴητε/εἶτε διεφθᾰρμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   διέφθᾰρσο διεφθᾰ́ρθω διέφθᾰρθον διεφθᾰ́ρθων   διέφθᾰρθε διεφθᾰ́ρθων
active middle/passive
infinitive διεφθᾰρκέναι διεφθᾰ́ρθαι
participle m διεφθᾰρκώς διεφθᾰρμένος
f διεφθᾰρκυῖᾰ διεφθᾰρμένη
n διεφθᾰρκός διεφθᾰρμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: διέφθορᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέφθορᾰ διέφθορᾰς διέφθορε(ν) διεφθόρᾰτον διεφθόρᾰτον διεφθόρᾰμεν διεφθόρᾰτε διεφθόρᾱσῐ(ν)
subjunctive διεφθόρω διεφθόρῃς διεφθόρῃ διεφθόρητον διεφθόρητον διεφθόρωμεν διεφθόρητε διεφθόρωσῐ(ν)
optative διεφθόροιμῐ,
διεφθοροίην		 διεφθόροις,
διεφθοροίης		 διεφθόροι,
διεφθοροίη		 διεφθόροιτον διεφθοροίτην διεφθόροιμεν διεφθόροιτε διεφθόροιεν
imperative   διέφθορε διεφθορέτω διεφθόρετον διεφθορέτων   διεφθόρετε διεφθορόντων
active
infinitive διεφθορέναι
participle m διεφθορώς
f διεφθορυῖᾰ
n διεφθορός
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: διεφθᾰ́ρκειν, διεφθᾰ́ρμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διεφθᾰ́ρκειν,
διεφθᾰ́ρκη		 διεφθᾰ́ρκεις,
διεφθᾰ́ρκης		 διεφθᾰ́ρκει(ν) διεφθᾰ́ρκετον διεφθᾰρκέτην διεφθᾰ́ρκεμεν διεφθᾰ́ρκετε διεφθᾰ́ρκεσᾰν
middle/
passive		 indicative διεφθᾰ́ρμην διέφθᾰρσο διέφθᾰρτο διέφθᾰρθον διεφθᾰ́ρθην διεφθᾰ́ρμεθᾰ διέφθᾰρθε διεφθᾰ́ρᾰτο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.