δεσποτικός
Greek
Etymology
From Ancient Greek δεσποτικός (despotikós). Synchronically analysable as δεσπότης (despótis) + -ικός (-ikós).
Declension
declension of δεσποτικός
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | δεσποτικός | δεσποτική | δεσποτικό | δεσποτικοί | δεσποτικές | δεσποτικά |
| genitive | δεσποτικού | δεσποτικής | δεσποτικού | δεσποτικών | δεσποτικών | δεσποτικών |
| accusative | δεσποτικό | δεσποτική | δεσποτικό | δεσποτικούς | δεσποτικές | δεσποτικά |
| vocative | δεσποτικέ | δεσποτική | δεσποτικό | δεσποτικοί | δεσποτικές | δεσποτικά |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο δεσποτικός, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο δεσποτικός (o pio despotikós), etc.) | |||||
Related terms
- δεσπότης m (despótis, “despot, bishop”)
- δεσποτισμός m (despotismós, “despotism”)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.