δεικτικός

Ancient Greek

Etymology

From δεικ- (deik-), the root of δείκνῡμι (deíknūmi, “show”), -τῐκός (-tikós, verbal adjective suffix): literally “able to show”.

Pronunciation
 

Adjective

δεικτῐκός • (deiktikós) m (feminine δεικτῐκή, neuter δεικτῐκόν); first/second declension

  1. (logic, of a syllogism) able to be reduced (to a simpler or clearer form)
  2. (of a statement) categorical
  3. (grammar) demonstrative

Declension
First and second declension of δεικτῐκός; δεικτῐκή; δεικτῐκόν (Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender MasculineFeminine Neuter MasculineFeminine Neuter MasculineFeminine Neuter
Nominative δεικτῐκός
deiktikós		 δεικτῐκή
deiktikḗ		 δεικτῐκόν
deiktikón		 δεικτῐκώ
deiktikṓ		 δεικτῐκᾱ́
deiktikā́		 δεικτῐκώ
deiktikṓ		 δεικτῐκοί
deiktikoí		 δεικτῐκαί
deiktikaí		 δεικτῐκᾰ́
deiktiká
Genitive δεικτῐκοῦ
deiktikoû		 δεικτῐκῆς
deiktikês		 δεικτῐκοῦ
deiktikoû		 δεικτῐκοῖν
deiktikoîn		 δεικτῐκαῖν
deiktikaîn		 δεικτῐκοῖν
deiktikoîn		 δεικτῐκῶν
deiktikôn		 δεικτῐκῶν
deiktikôn		 δεικτῐκῶν
deiktikôn
Dative δεικτῐκῷ
deiktikôi		 δεικτῐκῇ
deiktikêi		 δεικτῐκῷ
deiktikôi		 δεικτῐκοῖν
deiktikoîn		 δεικτῐκαῖν
deiktikaîn		 δεικτῐκοῖν
deiktikoîn		 δεικτῐκοῖς
deiktikoîs		 δεικτῐκαῖς
deiktikaîs		 δεικτῐκοῖς
deiktikoîs
Accusative δεικτῐκόν
deiktikón		 δεικτῐκήν
deiktikḗn		 δεικτῐκόν
deiktikón		 δεικτῐκώ
deiktikṓ		 δεικτῐκᾱ́
deiktikā́		 δεικτῐκώ
deiktikṓ		 δεικτῐκούς
deiktikoús		 δεικτῐκᾱ́ς
deiktikā́s		 δεικτῐκᾰ́
deiktiká
Vocative δεικτῐκέ
deiktiké		 δεικτῐκή
deiktikḗ		 δεικτῐκόν
deiktikón		 δεικτῐκώ
deiktikṓ		 δεικτῐκᾱ́
deiktikā́		 δεικτῐκώ
deiktikṓ		 δεικτῐκοί
deiktikoí		 δεικτῐκαί
deiktikaí		 δεικτῐκᾰ́
deiktiká
Derived forms Adverb Comparative Superlative
δεικτῐκῶς
deiktikôs		 δεικτῐκώτερος
deiktikṓteros		 δεικτῐκώτᾰτος
deiktikṓtatos
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

References

Greek

Etymology

Inherited from the Ancient Greek δεικτῐκός (deiktikós).

Pronunciation
  • Homophone: δηκτικός (diktikós)

Adjective

δεικτικός • (deiktikós) m (feminine δεικτική, neuter δεικτικό)

  1. indicating
  2. (grammar) demonstrative
    δεικτική αντωνυμία (demonstrative pronoun)

Declension
declension of δεικτικός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative δεικτικός δεικτική δεικτικό δεικτικοί δεικτικές δεικτικά
genitive δεικτικού δεικτικής δεικτικού δεικτικών δεικτικών δεικτικών
accusative δεικτικό δεικτική δεικτικό δεικτικούς δεικτικές δεικτικά
vocative δεικτικέ δεικτική δεικτικό δεικτικοί δεικτικές δεικτικά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο δεικτικός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο δεικτικός (o pio deiktikós), etc.)

Derived terms

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.