δείδω

Ancient Greek

δείδω • (deídō)

In Attic, the present tense is not attested, and the perfect δέδοικα (dédoika) is used with a present meaning.

Perfect: δέδοικᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δέδοικᾰ	δέδοικᾰς	δέδοικε(ν)	δεδοίκᾰτον	δεδοίκᾰτον	δεδοίκᾰμεν	δεδοίκᾰτε	δεδοίκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεδοίκω	δεδοίκῃς	δεδοίκῃ	δεδοίκητον	δεδοίκητον	δεδοίκωμεν	δεδοίκητε	δεδοίκωσῐ(ν)
	optative	δεδοίκοιμῐ, δεδοικοίην	δεδοίκοις, δεδοικοίης	δεδοίκοι, δεδοικοίη	δεδοίκοιτον	δεδοικοίτην	δεδοίκοιμεν	δεδοίκοιτε	δεδοίκοιεν
	imperative		δέδοικε	δεδοικέτω	δεδοίκετον	δεδοικέτων		δεδοίκετε	δεδοικόντων
		active
infinitive		δεδοικέναι
participle	m	δεδοικώς, δεδιώς
	f	δεδοικυῖᾰ, δεδιυῖα
	n	δεδοικός, δεδιός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: δείδοικᾰ (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δείδοικᾰ	δείδοικᾰς	δείδοικε(ν)	δειδοίκᾰτον	δειδοίκᾰτον	δειδοίκᾰμεν	δειδοίκᾰτε	δειδοίκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δειδοίκω, δειδοίκωμῐ	δειδοίκῃς, δειδοίκῃσθᾰ	δειδοίκῃ, δειδοίκῃσῐ	δειδοίκητον	δειδοίκητον	δειδοίκωμεν	δειδοίκητε	δειδοίκωσῐ(ν)
	optative	δειδοίκοιμῐ, δειδοικοίην	δειδοίκοις, δειδοικοίης	δειδοίκοι, δειδοικοίη	δειδοίκοιτον	δειδοικοίτην	δειδοίκοιμεν	δειδοίκοιτε	δειδοίκοιεν
	imperative		δείδοικε	δειδοικέτω	δειδοίκετον	δειδοικέτων		δειδοίκετε	δειδοικόντων
		active
infinitive		δειδοικέναι
participle	m	δειδοικώς
	f	δειδοικυῖᾰ
	n	δειδοικός
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔδεισᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔδεισᾰ	ἔδεισᾰς	ἔδεισε(ν)	ἐδείσᾰτον	ἐδεισᾰ́την	ἐδείσᾰμεν	ἐδείσᾰτε	ἔδεισᾰν
	subjunctive	δείσω	δείσῃς	δείσῃ	δείσητον	δείσητον	δείσωμεν	δείσητε	δείσωσῐ(ν)
	optative	δείσαιμῐ	δείσειᾰς, δείσαις	δείσειε(ν), δείσαι	δείσαιτον	δεισαίτην	δείσαιμεν	δείσαιτε	δείσειᾰν, δείσαιεν
	imperative		δεῖσον	δεισᾰ́τω	δείσᾰτον	δεισᾰ́των		δείσᾰτε	δεισᾰ́ντων
		active
infinitive		δεῖσαι
participle	m	δείσᾱς
	f	δείσᾱσᾰ
	n	δεῖσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.