γραμματικός

Ancient Greek

Etymology

From γρᾰ́μμᾰ (grámma) +‎ -ῐκός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡram.ma.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡram.ma.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣram.ma.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣram.ma.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣra.ma.tiˈkos/

Adjective

γρᾰμμᾰτῐκός • (grammatikós) m (feminine γρᾰμμᾰτῐκή, neuter γρᾰμμᾰτῐκόν); first/second declension

knowing one’s letters, of a good scholar
(in the phrase γραμματικὸν ἔκπωμα) a cup engraved with the alphabet or an inscription
concerned with textual criticism
(in the phrase γραμματικὴ τέχνη) the grammatical art or craft, grammar

Inflection

First and second declension of γρᾰμμᾰτῐκός; γρᾰμμᾰτῐκή; γρᾰμμᾰτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γρᾰμμᾰτῐκός grammatikós	γρᾰμμᾰτῐκή grammatikḗ	γρᾰμμᾰτῐκόν grammatikón	γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ	γρᾰμμᾰτῐκᾱ́ grammatikā́	γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ	γρᾰμμᾰτῐκοί grammatikoí	γρᾰμμᾰτῐκαί grammatikaí	γρᾰμμᾰτῐκᾰ́ grammatiká
Genitive	γρᾰμμᾰτῐκοῦ grammatikoû	γρᾰμμᾰτῐκῆς grammatikês	γρᾰμμᾰτῐκοῦ grammatikoû	γρᾰμμᾰτῐκοῖν grammatikoîn	γρᾰμμᾰτῐκαῖν grammatikaîn	γρᾰμμᾰτῐκοῖν grammatikoîn	γρᾰμμᾰτῐκῶν grammatikôn	γρᾰμμᾰτῐκῶν grammatikôn	γρᾰμμᾰτῐκῶν grammatikôn
Dative	γρᾰμμᾰτῐκῷ grammatikôi	γρᾰμμᾰτῐκῇ grammatikêi	γρᾰμμᾰτῐκῷ grammatikôi	γρᾰμμᾰτῐκοῖν grammatikoîn	γρᾰμμᾰτῐκαῖν grammatikaîn	γρᾰμμᾰτῐκοῖν grammatikoîn	γρᾰμμᾰτῐκοῖς grammatikoîs	γρᾰμμᾰτῐκαῖς grammatikaîs	γρᾰμμᾰτῐκοῖς grammatikoîs
Accusative	γρᾰμμᾰτῐκόν grammatikón	γρᾰμμᾰτῐκήν grammatikḗn	γρᾰμμᾰτῐκόν grammatikón	γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ	γρᾰμμᾰτῐκᾱ́ grammatikā́	γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ	γρᾰμμᾰτῐκούς grammatikoús	γρᾰμμᾰτῐκᾱ́ς grammatikā́s	γρᾰμμᾰτῐκᾰ́ grammatiká
Vocative	γρᾰμμᾰτῐκέ grammatiké	γρᾰμμᾰτῐκή grammatikḗ	γρᾰμμᾰτῐκόν grammatikón	γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ	γρᾰμμᾰτῐκᾱ́ grammatikā́	γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ	γρᾰμμᾰτῐκοί grammatikoí	γρᾰμμᾰτῐκαί grammatikaí	γρᾰμμᾰτῐκᾰ́ grammatiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	γρᾰμμᾰτῐκῶς grammatikôs			γρᾰμμᾰτῐκώτερος grammatikṓteros			γρᾰμμᾰτῐκώτᾰτος grammatikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

(knowing one’s letters, of a good scholar): ἀγράμματος (agrámmatos)

Derived terms

Γρᾰμμᾰτῐκά (Grammatiká)
γρᾰμμᾰτῐκή (grammatikḗ)
γρᾰμμᾰτῐκόν (grammatikón)

Descendants

Greek: γραμματικός (grammatikós)

Noun

γρᾰμμᾰτῐκός • (grammatikós) m (genitive γρᾰμμᾰτῐκοῦ); second declension

teacher of the rudiments
one who occupies himself with literary texts, grammarian, critic

Inflection

Second declension of ὁ γρᾰμμᾰτῐκός; τοῦ γρᾰμμᾰτῐκοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ γρᾰμμᾰτῐκός ho grammatikós	τὼ γρᾰμμᾰτῐκώ tṑ grammatikṓ	οἱ γρᾰμμᾰτῐκοί hoi grammatikoí
Genitive	τοῦ γρᾰμμᾰτῐκοῦ toû grammatikoû	τοῖν γρᾰμμᾰτῐκοῖν toîn grammatikoîn	τῶν γρᾰμμᾰτῐκῶν tôn grammatikôn
Dative	τῷ γρᾰμμᾰτῐκῷ tôi grammatikôi	τοῖν γρᾰμμᾰτῐκοῖν toîn grammatikoîn	τοῖς γρᾰμμᾰτῐκοῖς toîs grammatikoîs
Accusative	τὸν γρᾰμμᾰτῐκόν tòn grammatikón	τὼ γρᾰμμᾰτῐκώ tṑ grammatikṓ	τοὺς γρᾰμμᾰτῐκούς toùs grammatikoús
Vocative	γρᾰμμᾰτῐκέ grammatiké	γρᾰμμᾰτῐκώ grammatikṓ	γρᾰμμᾰτῐκοί grammatikoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: γραμματικός (grammatikós)

References

γραμματικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
γραμματικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
γραμματικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
γραμματικός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)
γραμματικός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- grammarian idem, page 369.

Greek

Etymology

From Ancient Greek γραμματικός (grammatikós, “literate, relating to grammar”).

Adjective

γραμματικός • (grammatikós) m (feminine γραμματική, neuter γραμματικό)

(grammar) grammatical (relating to grammar)
(grammar) grammatical (using correct grammar)

Declension

declension of γραμματικός

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	γραμματικός	γραμματική	γραμματικό	γραμματικοί	γραμματικές	γραμματικά
genitive	γραμματικού	γραμματικής	γραμματικού	γραμματικών	γραμματικών	γραμματικών
accusative	γραμματικό	γραμματική	γραμματικό	γραμματικούς	γραμματικές	γραμματικά
vocative	γραμματικέ	γραμματική	γραμματικό	γραμματικοί	γραμματικές	γραμματικά

Synonyms

γραμμ. m (gramm.) (abbreviation)

Antonyms

αντιγραμματικός (antigrammatikós)

Noun

γραμματικός • (grammatikós) m (plural γραμματικοί)

Declension

declension of γραμματικός

	singular	plural
nominative	γραμματικός •	γραμματικοί •
genitive	γραμματικού •	γραμματικών •
accusative	γραμματικό •	γραμματικούς •
vocative	γραμματικέ •	γραμματικοί •

Synonyms

(grammar): γραμμ. m (gramm.) (abbreviation)
(secretary): γραμματέας m or f (grammatéas)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.