γλῶττα

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡlɔ̂ːt.ta/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈɡlot.ta/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɣlot.ta/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈɣlot.ta/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈɣlo.ta/

Noun

γλῶττα • (glôtta) f (genitive γλώττης); first declension

Attic form of γλῶσσα (glôssa)

Derived terms

ἀθυρόγλωττος (athuróglōttos)
γλωττίζω (glōttízō)
γλωττικός (glōttikós)
γλωττίς (glōttís)
γλωττοδεψέω (glōttodepséō)
γλωττοειδής (glōttoeidḗs)
γλωττοποιέω (glōttopoiéō)
γλωττοστροφέω (glōttostrophéō)
θρασυγλωττία (thrasuglōttía)
κατάγλωττος (katáglōttos)
ψευδογλωττέω (pseudoglōttéō)

References

γλῶττα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
γλῶττα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
γλῶττα in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.