γένος

From Proto-Hellenic *génos, from Proto-Indo-European *ǵénh₁os (“race”). Cognates include Latin genus, Sanskrit जनस् (jánas), Old Armenian ծին (cin) and English kin. Also see γίγνομαι (gígnomai, “I am born”).

γένος • (génos) n (genitive γένεος or γένους); third declension

1. offspring, descendant
2. family, clan
3. nation, race
4. gender
   1. (grammar) grammatical gender
   2. sex
5. any type or class

• -γενής (-genḗs)
• γενεά f (geneá, “generation”)
• γένεσις f (génesis, “birth”)
• γόνος m (gónos, “offspring”)

also

• γεννάω (gennáō, “I give birth”)
• γέννησις f (génnēsis, “birth”)
• and see γίγνομαι (gígnomai, “Ι come to being”)

• Greek: γένος (génos)

• γένος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Bauer lexicon
• G1085 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

From Ancient Greek γένος. Also see γίγνομαι (gígnomai, “I am born”).

• IPA^(key): /ʝe̞no̞s/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: γέ‧νος

γένος • (génos) n (plural γένη)

1. family
2. nation
3. (taxonomy, biology) genus
4. (grammar) gender (masculine, feminine, etc)
5. maiden name, née

   Η Ελένη Παπαδοπούλου, το γένος Μενεγάκη. ― I Eléni Papadopoúlou, to génos Menegáki. ― Eleni Papadopoulou, née Menegaki.

• -γενής (-genís)
• γενεά f (geneá, “generation”)
• γενεαλογία f (genealogía, “genealogy”)
• γένεση f (génesi, “birth, beginning”)
• γενέσθαι (genésthai)
• γενεσιουργός (genesiourgós)
• γενετικός (genetikós, “genetic”)
• γενιά f (geniá, “generation”)
• γόνος m (gónos, “offspring”)

and see

• γέννα f (génna, “birth”)
• γεννάω (gennáo, “I give birth”)
• γέννηση f (génnisi, “birth”)
• γίνομαι (gínomai, “Ι become”)

• Γένος (βιολογία) on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el