βρέμω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *bʰrem-. Cognates include Latin fremō, Middle High German bremen, and obsolete English breme (“famous; tempestuous”).

Pronunciation
 

Verb

βρέμω • (brémō)

  1. I roar (of waves)
  2. I clash (of arms)
  3. I shout, I rage (of men)

Inflection
   Present: βρέμω, βρέμομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative βρέμω βρέμεις βρέμει βρέμετον βρέμετον βρέμομεν βρέμετε βρέμουσῐ(ν)
subjunctive βρέμω βρέμῃς βρέμῃ βρέμητον βρέμητον βρέμωμεν βρέμητε βρέμωσῐ(ν)
optative βρέμοιμῐ βρέμοις βρέμοι βρέμοιτον βρεμοίτην βρέμοιμεν βρέμοιτε βρέμοιεν
imperative   βρέμε βρεμέτω βρέμετον βρεμέτων   βρέμετε βρεμόντων
middle/
passive		 indicative βρέμομαι βρέμῃ,
βρέμει		 βρέμεται βρέμεσθον βρέμεσθον βρεμόμεθᾰ βρέμεσθε βρέμονται
subjunctive βρέμωμαι βρέμῃ βρέμηται βρέμησθον βρέμησθον βρεμώμεθᾰ βρέμησθε βρέμωνται
optative βρεμοίμην βρέμοιο βρέμοιτο βρέμοισθον βρεμοίσθην βρεμοίμεθᾰ βρέμοισθε βρέμοιντο
imperative   βρέμου βρεμέσθω βρέμεσθον βρεμέσθων   βρέμεσθε βρεμέσθων
active middle/passive
infinitive βρέμειν βρέμεσθαι
participle m βρέμων βρεμόμενος
f βρέμουσᾰ βρεμομένη
n βρέμον βρεμόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔβρεμον, ἐβρεμόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔβρεμον ἔβρεμες ἔβρεμε(ν) ἐβρέμετον ἐβρεμέτην ἐβρέμομεν ἐβρέμετε ἔβρεμον
middle/
passive		 indicative ἐβρεμόμην ἐβρέμου ἐβρέμετο ἐβρέμεσθον ἐβρεμέσθην ἐβρεμόμεθᾰ ἐβρέμεσθε ἐβρέμοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.