απομονωμένος
Greek
Adjective
απομονωμένος • (apomonoménos) m (feminine απομονωμένη, neuter απομονωμένο)
Declension
declension of απομονωμένος
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | απομονωμένος | απομονωμένη | απομονωμένο | απομονωμένοι | απομονωμένες | απομονωμένα |
| genitive | απομονωμένου | απομονωμένης | απομονωμένου | απομονωμένων | απομονωμένων | απομονωμένων |
| accusative | απομονωμένο | απομονωμένη | απομονωμένο | απομονωμένους | απομονωμένες | απομονωμένα |
| vocative | απομονωμένε | απομονωμένη | απομονωμένο | απομονωμένοι | απομονωμένες | απομονωμένα |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο απομονωμένος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο απομονωμένος (o pio apomonoménos), etc.) | |||||
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.