αποκρουστικός

See also: ἀποκρουστικός

Greek

Etymology

From Hellenistic Koine Greek ᾰ̓ποκρουστικός (“able to drive off, able to dispel”). The morden sense, a semantic loan from French répulsif.

Pronunciation
  • IPA(key): /apokrustiˈkos/
  • Hyphenation: α‧πο‧κρου‧στι‧κός

Adjective

αποκρουστικός • (apokroustikós) m (feminine αποκρουστική, neuter αποκρουστικό)

  1. repellant, abominable, repulsive, obnoxious

Declension
declension of αποκρουστικός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αποκρουστικός αποκρουστική αποκρουστικό αποκρουστικοί αποκρουστικές αποκρουστικά
genitive αποκρουστικού αποκρουστικής αποκρουστικού αποκρουστικών αποκρουστικών αποκρουστικών
accusative αποκρουστικό αποκρουστική αποκρουστικό αποκρουστικούς αποκρουστικές αποκρουστικά
vocative αποκρουστικέ αποκρουστική αποκρουστικό αποκρουστικοί αποκρουστικές αποκρουστικά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αποκρουστικός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αποκρουστικός (o pio apokroustikós), etc.)

Synonyms

Derived terms
  • αποκρουστικά (apokroustiká, adverb)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.