ανασταλτικό
Greek
Etymology
From ανασταλτικός (anastaltikós, “inhibiting, suspensive”, adjective)
Declension
declension of ανασταλτικό
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ανασταλτικό • | ανασταλτικά • |
| genitive | ανασταλτικού • | ανασταλτικών • |
| accusative | ανασταλτικό • | ανασταλτικά • |
| vocative | ανασταλτικό • | ανασταλτικά • |
Coordinate terms
- αναστολέας m (anastoléas, “inhibitor”)
Adjective
ανασταλτικό • (anastaltikó)
- Accusative singular masculine form of ανασταλτικός (anastaltikós).
- Nominative, accusative and vocative singular neuter form of ανασταλτικός (anastaltikós).
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.