αναποχώριστος
Greek
Adjective
αναποχώριστος • (anapochóristos) m (feminine αναποχώριστη, neuter αναποχώριστο)
Declension
declension of αναποχώριστος
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναποχώριστος | αναποχώριστη | αναποχώριστο | αναποχώριστοι | αναποχώριστες | αναποχώριστα |
| genitive | αναποχώριστου | αναποχώριστης | αναποχώριστου | αναποχώριστων | αναποχώριστων | αναποχώριστων |
| accusative | αναποχώριστο | αναποχώριστη | αναποχώριστο | αναποχώριστους | αναποχώριστες | αναποχώριστα |
| vocative | αναποχώριστε | αναποχώριστη | αναποχώριστο | αναποχώριστοι | αναποχώριστες | αναποχώριστα |
Synonyms
- αχώριστος (achóristos)
- αδιαχώριστος (adiachóristos)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.