αναιτιολόγητος

Greek

Etymology

From Hellenistic Koine Greek ἀναιτιολόγητος. Morphologically from αν- (an-, “a privative”) + αιτιο-λογ(ώ) (“justify”) + -(η)τος.

Pronunciation
  • IPA(key): /aneti.oˈloʝitos/
  • Hyphenation: α‧ναι‧τι‧ο‧λό‧γη‧τος

Adjective

αναιτιολόγητος • (anaitiológitos) m (feminine αναιτιολόγητη, neuter αναιτιολόγητο)

  1. unjustified, unjustifiable
  2. inexplicable, unexplainable

Declension
declension of αναιτιολόγητος
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αναιτιολόγητος αναιτιολόγητη αναιτιολόγητο αναιτιολόγητοι αναιτιολόγητες αναιτιολόγητα
genitive αναιτιολόγητου αναιτιολόγητης αναιτιολόγητου αναιτιολόγητων αναιτιολόγητων αναιτιολόγητων
accusative αναιτιολόγητο αναιτιολόγητη αναιτιολόγητο αναιτιολόγητους αναιτιολόγητες αναιτιολόγητα
vocative αναιτιολόγητε αναιτιολόγητη αναιτιολόγητο αναιτιολόγητοι αναιτιολόγητες αναιτιολόγητα

Antonyms
  • αιτιολογημένος (aitiologiménos, “justified, explained”, participle)

Derived terms
  • αναιτιολόγητα (anaitiológita, adverb)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.