αναιρετικός
Greek
Adjective
αναιρετικός • (anairetikós) m (feminine αναιρετική, neuter αναιρετικό)
Declension
declension of αναιρετικός
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναιρετικός | αναιρετική | αναιρετικό | αναιρετικοί | αναιρετικές | αναιρετικά |
| genitive | αναιρετικού | αναιρετικής | αναιρετικού | αναιρετικών | αναιρετικών | αναιρετικών |
| accusative | αναιρετικό | αναιρετική | αναιρετικό | αναιρετικούς | αναιρετικές | αναιρετικά |
| vocative | αναιρετικέ | αναιρετική | αναιρετικό | αναιρετικοί | αναιρετικές | αναιρετικά |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.