αμαρτωλός

Greek

Adjective

αμαρτωλός • (amartolós) m (feminine αμαρτωλή, neuter αμαρτωλό)

  1. sinful

Declension
declension of αμαρτωλός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αμαρτωλός αμαρτωλή αμαρτωλό αμαρτωλοί αμαρτωλές αμαρτωλά
genitive αμαρτωλού αμαρτωλής αμαρτωλού αμαρτωλών αμαρτωλών αμαρτωλών
accusative αμαρτωλό αμαρτωλή αμαρτωλό αμαρτωλούς αμαρτωλές αμαρτωλά
vocative αμαρτωλέ αμαρτωλή αμαρτωλό αμαρτωλοί αμαρτωλές αμαρτωλά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αμαρτωλός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αμαρτωλός (o pio amartolós), etc.)

Antonyms
see: αμαρτία f (amartía, “sin”)

Noun

αμαρτωλός • (amartolós) m (plural αμαρτωλοί, feminine αμαρτωλή)

  1. sinner

Declension
declension of αμαρτωλός
singular plural
nominative αμαρτωλός • αμαρτωλοί •
genitive αμαρτωλού • αμαρτωλών •
accusative αμαρτωλό • αμαρτωλούς •
vocative αμαρτωλέ • αμαρτωλοί •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.