αληθινός

See also: ἀληθινός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀληθινός, from ἀλήθεια

Adjective

αληθινός • (alithinós) m (feminine αληθινή, neuter αληθινό)

  1. true

Declension
declension of αληθινός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αληθινός αληθινή αληθινό αληθινοί αληθινές αληθινά
genitive αληθινού αληθινής αληθινού αληθινών αληθινών αληθινών
accusative αληθινό αληθινή αληθινό αληθινούς αληθινές αληθινά
vocative αληθινέ αληθινή αληθινό αληθινοί αληθινές αληθινά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αληθινός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αληθινός (o pio alithinós), etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.