αδίσταχτος
Greek
Adjective
αδίσταχτος • (adístachtos) m (feminine αδίσταχτη, neuter αδίσταχτο)
- Alternative form of αδίστακτος (adístaktos)
Declension
declension of αδίσταχτος
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αδίσταχτος | αδίσταχτη | αδίσταχτο | αδίσταχτοι | αδίσταχτες | αδίσταχτα |
| genitive | αδίσταχτου | αδίσταχτης | αδίσταχτου | αδίσταχτων | αδίσταχτων | αδίσταχτων |
| accusative | αδίσταχτο | αδίσταχτη | αδίσταχτο | αδίσταχτους | αδίσταχτες | αδίσταχτα |
| vocative | αδίσταχτε | αδίσταχτη | αδίσταχτο | αδίσταχτοι | αδίσταχτες | αδίσταχτα |
| derivations | comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο αδίσταχτος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο αδίσταχτος (o pio adístachtos), etc.) | |||||
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.