αγιοποιημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of αγιοποιούμαι (agiopoioúmai), passive voice of αγιοποιώ (“sanctify”).

Pronunciation

IPA^(key): /a.ʝi.o.pi.i.ˈme.nos/
Hyphenation: α‧γι‧ο‧ποι‧η‧μέ‧νος

Participle

αγιοποιημένος • (agiopoiiménos) m (feminine αγιοποιημένη, neuter αγιοποιημένο)

(religion): canonised (UK), canonized (US)

Declension

declension of αγιοποιημένος

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αγιοποιημένος	αγιοποιημένη	αγιοποιημένο	αγιοποιημένοι	αγιοποιημένες	αγιοποιημένα
genitive	αγιοποιημένου	αγιοποιημένης	αγιοποιημένου	αγιοποιημένων	αγιοποιημένων	αγιοποιημένων
accusative	αγιοποιημένο	αγιοποιημένη	αγιοποιημένο	αγιοποιημένους	αγιοποιημένες	αγιοποιημένα
vocative	αγιοποιημένε	αγιοποιημένη	αγιοποιημένο	αγιοποιημένοι	αγιοποιημένες	αγιοποιημένα

Related terms

see: άγιος m (ágios, “saint”)

See also

Polytonic spelling: ἁγιοποιημένος

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.