αγένειος
Greek
Etymology
Ancient Greek ἀ- (ἀ-, “not”) + γένειον (géneion, “beard”)
Pronunciation
- IPA(key): /aˈʝe.ni.os/
- Hyphenation: α‧γέ‧νει‧ος
Adjective
αγένειος • (agéneios) m (feminine αγένειος, neuter αγένειο)
Declension
declension of αγένειος
| number case / gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αγένειος | αγένειος | αγένειο | αγένειοι | αγένειοι | αγένεια |
| genitive | αγένειου | αγένειου | αγένειου | αγένειων | αγένειων | αγένειων |
| accusative | αγένειο | αγένειο | αγένειο | αγένειους | αγένειους | αγένεια |
| vocative | αγένειε | αγένειε | αγένειο | αγένειοι | αγένειοι | αγένεια |
See also
- αγένεια (agéneia, “discourtesy”)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.