έρημος

See also: ἐρῆμος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔρημος (érēmos), Attic of ἐρῆμος (erêmos)

Adjective

έρημος • (érimos) m (feminine έρημη, neuter έρημο)

  1. desolate
  2. lonesome, poor, friendless person

Declension
declension of έρημος
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative έρημος έρημη έρημο έρημοι έρημες έρημα
genitive έρημου έρημης έρημου έρημων έρημων έρημων
accusative έρημο έρημη έρημο έρημους έρημες έρημα
vocative έρημε έρημη έρημο έρημοι έρημες έρημα
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο έρημος, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο έρημος (o pio érimos), etc.)
notes ερήμων: learned form of the genitive plural (all genders)

Alternative forms
  • έρμος (érmos)

Derived terms
  • ερήμην (erímin, “in absentia”)
  • ερημητήριο n (erimitírio, “hermitage”)
  • ερημία f (erimía, “solitude”)
  • ερημιά f (erimiá, “wilderness, deserted land”)
  • ερημικός (erimikós, “isolated”)
  • ερημίτης m (erimítis, “hermit”)
  • ερημίτισσα f (erimítissa, “hermit”)
  • ερημώνω (erimóno, “to devastate”)
  • άφραχτος κήπος, έρημα τα λάχανα (áfrachtos kípos, érima ta láchana)
  • μόνος και έρημος (mónos kai érimos)
  • ο φόβος φυλάει τα έρημα (o fóvos fyláei ta érima)

Noun

έρημος • (érimos) f (plural έρημοι)

  1. desert, wilderness

Declension
declension of έρημος
singular plural
nominative έρημος • έρημοι •
genitive ερήμου • ερήμων •
accusative έρημο • ερήμους •
vocative έρημε • έρημοι •

Synonyms

Derived terms
  • φωνή βοώντος εν τη ερήμω (foní voóntos en ti erímo)
  • αλεπού της ερήμου (alepoú tis erímou)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.