ένορκος

Greek

Adjective

ένορκος • (énorkos) m (feminine ένορκη, neuter ένορκο)

  1. (law) under oath, sworn
    ένορκη διοικητική εξέταση ― énorki dioikitikí exétasi ― a sworn administrative enquiry

Declension
declension of ένορκος
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ένορκος ένορκη ένορκο ένορκοι ένορκες ένορκα
genitive ένορκου ένορκης ένορκου ένορκων ένορκων ένορκων
accusative ένορκο ένορκη ένορκο ένορκους ένορκες ένορκα
vocative ένορκε ένορκη ένορκο ένορκοι ένορκες ένορκα

Noun

ένορκος • (énorkos) m, f (plural ένορκοι)

  1. (law) juror

Declension
declension of ένορκος
singular plural
nominative ένορκος • ένορκοι •
genitive ενόρκου • ενόρκων •
accusative ένορκο • ενόρκους •
vocative ένορκε • ένορκοι •
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.