Σκλάβος

See also: σκλάβος

Ancient Greek

From earlier Σκλαβηνός (Sklabēnós), Σθλαβηνός (Sthlabēnós), from Proto-Slavic *slověninъ.

Σκλᾰ́βος • (Sklábos) m (genitive Σκλᾰ́βου); second declension

Second declension of ὁ Σκλᾰ́βος; τοῦ Σκλᾰ́βου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Σκλᾰ́βος ho Sklábos	τὼ Σκλᾰ́βω tṑ Sklábō	οἱ Σκλᾰ́βοι hoi Skláboi
Genitive	τοῦ Σκλᾰ́βου toû Sklábou	τοῖν Σκλᾰ́βοιν toîn Skláboin	τῶν Σκλᾰ́βων tôn Sklábōn
Dative	τῷ Σκλᾰ́βῳ tôi Sklábōi	τοῖν Σκλᾰ́βοιν toîn Skláboin	τοῖς Σκλᾰ́βοις toîs Sklábois
Accusative	τὸν Σκλᾰ́βον tòn Sklábon	τὼ Σκλᾰ́βω tṑ Sklábō	τοὺς Σκλᾰ́βους toùs Sklábous
Vocative	Σκλᾰ́βε Sklábe	Σκλᾰ́βω Sklábō	Σκλᾰ́βοι Skláboi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek: Σκλάβος (Sklávos)
- ⇒ Latin: Sclavus
  - ⇒ Latin: sclavus
    - ⇒ French: sclave
      - ⇒ English: slave

→ Arabic: صَقْلَاب‎ (ṣaqlāb), pl. صَقَالِبَة‎ (ṣaqāliba)
- → Persian: سَقلَاب‎, صقلاب‎ (seqlāb)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.