Ποσειδώνιος

Ancient Greek

Ποσειδώνιος • (Poseidṓnios) m (genitive Ποσειδωνίου); second declension

Second declension of ὁ Ποσειδώνῐος; τοῦ Ποσειδωνῐ́ου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Ποσειδώνῐος ho Poseidṓnios	τὼ Ποσειδωνῐ́ω tṑ Poseidōníō	οἱ Ποσειδώνῐοι hoi Poseidṓnioi
Genitive	τοῦ Ποσειδωνῐ́ου toû Poseidōníou	τοῖν Ποσειδωνῐ́οιν toîn Poseidōníoin	τῶν Ποσειδωνῐ́ων tôn Poseidōníōn
Dative	τῷ Ποσειδωνῐ́ῳ tôi Poseidōníōi	τοῖν Ποσειδωνῐ́οιν toîn Poseidōníoin	τοῖς Ποσειδωνῐ́οις toîs Poseidōníois
Accusative	τὸν Ποσειδώνῐον tòn Poseidṓnion	τὼ Ποσειδωνῐ́ω tṑ Poseidōníō	τοὺς Ποσειδωνῐ́ους toùs Poseidōníous
Vocative	Ποσειδώνῐε Poseidṓnie	Ποσειδωνῐ́ω Poseidōníō	Ποσειδώνῐοι Poseidṓnioi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.