żuć

See also: žuč and zûc

Polish

Etymology

From Old Polish żwać, from Proto-Slavic *žьvati (stem *žuj-).

Pronunciation
  • IPA(key): /ʐut͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

żuć impf (perfective przeżuć)

  1. to chew (to crush with teeth before swallowing); to masticate

Conjugation
Conjugation of żuć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive żuć
present tense 1st żuję żujemy
2nd żujesz żujecie
3rd żuje żują
past tense 1st żułem żułam żuliśmy żułyśmy
2nd żułeś żułaś żuliście żułyście
3rd żuł żuła żuło żuli żuły
future tense 1st będę żuł1 będę żuła1 będziemy żuli1 będziemy żuły1
2nd będziesz żuł1 będziesz żuła1 będziecie żuli1 będziecie żuły1
3rd będzie żuł1 będzie żuła1 będzie żuło1 będą żuli1 będą żuły1
conditional 1st żułbym żułabym żulibyśmy żułybyśmy
2nd żułbyś żułabyś żulibyście żułybyście
3rd żułby żułaby żułoby żuliby żułyby
imperative 1st — żujmy
2nd żuj żujcie
3rd niech żuje niech żują
active adjectival participle żujący żująca żujące żujący żujące
passive adjectival participle żuty żuta żute żuci żute
contemporary adverbial participle żując
impersonal past żuto
verbal noun żucie
1 or: będę żuć, będziesz żuć etc.

Further reading
  • żuć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.