żebrać

See also: zebrać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʐɛ.brat͡ɕ/

Verb

żebrać impf

  1. (intransitive) to beg (request the help of someone, often in the form of money)

Conjugation
Conjugation of żebrać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive żebrać
present tense 1st żebrzę żebrzemy
2nd żebrzesz żebrzecie
3rd żebrze żebrzą
past tense 1st żebrałem żebrałam żebraliśmy żebrałyśmy
2nd żebrałeś żebrałaś żebraliście żebrałyście
3rd żebrał żebrała żebrało żebrali żebrały
future tense 1st będę żebrał1 będę żebrała1 będziemy żebrali1 będziemy żebrały1
2nd będziesz żebrał1 będziesz żebrała1 będziecie żebrali1 będziecie żebrały1
3rd będzie żebrał1 będzie żebrała1 będzie żebrało1 będą żebrali1 będą żebrały1
conditional 1st żebrałbym żebrałabym żebralibyśmy żebrałybyśmy
2nd żebrałbyś żebrałabyś żebralibyście żebrałybyście
3rd żebrałby żebrałaby żebrałoby żebraliby żebrałyby
imperative 1st — żebrzmy
2nd żebrz żebrzcie
3rd niech żebrze niech żebrzą
active adjectival participle żebrzący żebrząca żebrzące żebrzący żebrzące
contemporary adverbial participle żebrząc
impersonal past żebrano
verbal noun żebranie
1 or: będę żebrać, będziesz żebrać etc.

Further reading
  • żebrać in Polish dictionaries at PWN
  • żebrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.