śnić

Polish

Etymology

Proto-Slavic *sъniti, from *sъnъ (“sleep”)

Pronunciation
  • IPA(key): /ɕɲit͡ɕ/
  • audio(file)

Verb

śnić impf

  1. to dream (see imaginary events while sleeping)

Conjugation
Conjugation of śnić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive śnić
present tense 1st śnię śnimy
2nd śnisz śnicie
3rd śni śnią
past tense 1st śniłem śniłam śniliśmy śniłyśmy
2nd śniłeś śniłaś śniliście śniłyście
3rd śnił śniła śniło śnili śniły
future tense 1st będę śnił1 będę śniła1 będziemy śnili1 będziemy śniły1
2nd będziesz śnił1 będziesz śniła1 będziecie śnili1 będziecie śniły1
3rd będzie śnił1 będzie śniła1 będzie śniło1 będą śnili1 będą śniły1
conditional 1st śniłbym śniłabym śnilibyśmy śniłybyśmy
2nd śniłbyś śniłabyś śnilibyście śniłybyście
3rd śniłby śniłaby śniłoby śniliby śniłyby
imperative 1st — śnijmy
2nd śnij śnijcie
3rd niech śni niech śnią
active adjectival participle śniący śniąca śniące śniący śniące
contemporary adverbial participle śniąc
impersonal past śniono
verbal noun śnienie
1 or: będę śnić, będziesz śnić etc.
  • śnić się

Further reading
  • śnić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.