ścignąć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *stìgnǫti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɕt͡ɕiɡ.nɔɲt͡ɕ/

Verb

ścignąć pf (imperfective ścigać)

  1. to to catch up with, overtake

Conjugation
Conjugation of ścignąć pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive ścignąć
future tense 1st ścignę ścigniemy
2nd ścigniesz ścigniecie
3rd ścignie ścigną
past tense 1st ścignąłem ścignęłam ścignęliśmy ścignęłyśmy
2nd ścignąłeś ścignęłaś ścignęliście ścignęłyście
3rd ścignął ścignęła ścignęło ścignęli ścignęły
conditional 1st ścignąłbym ścignęłabym ścignęlibyśmy ścignęłybyśmy
2nd ścignąłbyś ścignęłabyś ścignęlibyście ścignęłybyście
3rd ścignąłby ścignęłaby ścignęłoby ścignęliby ścignęłyby
imperative 1st niech ścignę ścignijmy
2nd ścignij ścignijcie
3rd niech ścignie niech ścigną
passive adjectival participle ścignięty ścignięta ścignięte ścignięci ścignięte
anterior adverbial participle ścignąwszy
verbal noun ścignięcie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.