ćpać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *cьpati.

Pronunciation
  • IPA(key): /t͡ɕpat͡ɕ/

Verb

ćpać impf

  1. (colloquial) to drug oneself; to intoxicate oneself; to consume psychoactive drugs
  2. (colloquial) to get high

Usage notes

This verb does not apply to the consumption of alcohol or smoking of cigarettes.

Conjugation
Conjugation of ćpać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive ćpać
present tense 1st ćpam ćpamy
2nd ćpasz ćpacie
3rd ćpa ćpają
past tense 1st ćpałem ćpałam ćpaliśmy ćpałyśmy
2nd ćpałeś ćpałaś ćpaliście ćpałyście
3rd ćpał ćpała ćpało ćpali ćpały
future tense 1st będę ćpał1 będę ćpała1 będziemy ćpali1 będziemy ćpały1
2nd będziesz ćpał1 będziesz ćpała1 będziecie ćpali1 będziecie ćpały1
3rd będzie ćpał1 będzie ćpała1 będzie ćpało1 będą ćpali1 będą ćpały1
conditional 1st ćpałbym ćpałabym ćpalibyśmy ćpałybyśmy
2nd ćpałbyś ćpałabyś ćpalibyście ćpałybyście
3rd ćpałby ćpałaby ćpałoby ćpaliby ćpałyby
imperative 1st — ćpajmy
2nd ćpaj ćpajcie
3rd niech ćpa niech ćpają
active adjectival participle ćpający ćpająca ćpające ćpający ćpające
contemporary adverbial participle ćpając
impersonal past ćpano
verbal noun ćpanie
1 or: będę ćpać, będziesz ćpać etc.

Derived terms

Further reading
  • ćpać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.