þurhclænsian
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /θurxˈklæːnziɑn/
Conjugation
Conjugation of þurhclǣnsian (weak class 2)
infinitive | þurhclǣnsian | tō þurhclǣnsienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | þurhclǣnsie þurhclǣnsiġe |
þurhclǣnsode |
2nd-person singular | þurhclǣnsast | þurhclǣnsodest |
3rd-person singular | þurhclǣnsaþ | þurhclǣnsode |
plural | þurhclǣnsiaþ þurhclǣnsiġaþ |
þurhclǣnsodon |
subjunctive | present | past |
singular | þurhclǣnsie þurhclǣnsiġe |
þurhclǣnsode |
plural | þurhclǣnsien þurhclǣnsiġen |
þurhclǣnsoden |
imperative | ||
singular | þurhclǣnsa | |
plural | þurhclǣnsiaþ þurhclǣnsiġaþ | |
participle | present | past |
þurhclǣnsiende þurhclǣnsiġende |
(ġe)þurhclǣnsod |
References
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.