üreg

Hungarian

Etymology

From the unattested stem *ür- + -eg (“noun-forming suffix”).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈyrɛɡ]
  • Hyphenation: üreg

Noun

üreg (plural üregek)

  1. cavity, hole, cave, pit, cavern, sinus

Declension
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
singular plural
nominative üreg üregek
accusative üreget üregeket
dative üregnek üregeknek
instrumental üreggel üregekkel
causal-final üregért üregekért
translative üreggé üregekké
terminative üregig üregekig
essive-formal üregként üregekként
essive-modal — —
inessive üregben üregekben
superessive üregen üregeken
adessive üregnél üregeknél
illative üregbe üregekbe
sublative üregre üregekre
allative üreghez üregekhez
elative üregből üregekből
delative üregről üregekről
ablative üregtől üregektől
Possessive forms of üreg
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. üregem üregeim
2nd person sing. üreged üregeid
3rd person sing. ürege üregei
1st person plural üregünk üregeink
2nd person plural üregetek üregeitek
3rd person plural üregük üregeik

Derived terms
Compound words

References
  1. Zaicz, Gábor. Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (’Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.