öğretmen

Turkish

Etymology

From öğretmek.

Pronunciation
  • IPA(key): [œːɾetmæn]
  • Hyphenation: öğ‧ret‧men

Noun

öğretmen (definite accusative öğretmeni, plural öğretmenler)

  1. (education) teacher

Declension
Inflection
Nominative öğretmen
Definite accusative öğretmeni
Singular Plural
Nominative öğretmen öğretmenler
Definite accusative öğretmeni öğretmenleri
Dative öğretmene öğretmenlere
Locative öğretmende öğretmenlerde
Ablative öğretmenden öğretmenlerden
Genitive öğretmenin öğretmenlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular öğretmenim öğretmenlerim
2nd singular öğretmenin öğretmenlerin
3rd singular öğretmeni öğretmenleri
1st plural öğretmenimiz öğretmenlerimiz
2nd plural öğretmeniniz öğretmenleriniz
3rd plural öğretmenleri öğretmenleri
Predicative forms
Singular Plural
1st singular öğretmenim öğretmenlerim
2nd singular öğretmensin öğretmenlersin
3rd singular öğretmen
öğretmendir		 öğretmenler
öğretmenlerdir
1st plural öğretmeniz öğretmenleriz
2nd plural öğretmensiniz öğretmenlersiniz
3rd plural öğretmenler öğretmenlerdir

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.