örömük

Hungarian

Etymology

öröm + -ük (possessive suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈørømyk]
  • Hyphenation: örö‧mük

Noun

örömük

  1. third-person plural (single possession) possessive of öröm

Declension

Inflection (stem in -e-, front rounded harmony)
singular plural
nominative örömük
accusative örömüket
dative örömüknek
instrumental örömükkel
causal-final örömükért
translative örömükké
terminative örömükig
essive-formal örömükként
essive-modal örömükül
inessive örömükben
superessive örömükön
adessive örömüknél
illative örömükbe
sublative örömükre
allative örömükhöz
elative örömükből
delative örömükről
ablative örömüktől
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.