ön

See also: -ön, ön-, oen, óen, ōen, and Appendix:Variations of "on"

Azerbaijani
Other scripts
Cyrillic өн
Roman ön
Perso-Arabic اؤن‎

Etymology

From Proto-Turkic *öŋ, *oŋ. Cognate with Old Turkic [script needed] (öŋ, “front, face”).

Noun

ön (definite accusative önü, plural önlər)

  1. front
    Synonym: qabaq
    Antonyms: arxa, dal

Declension
Declension of ön
singular plural
nominative ön önlər
definite accusative önü önləri
dative önə önlərə
locative öndə önlərdə
ablative öndən önlərdən
definite genitive önün önlərin
Possessive forms of ön
nominative
singular plural
mənim (“my”) önüm önlərim
sənin (“your”) önün önlərin
onun (“his/her/its”) önü önləri
bizim (“our”) önümüz önlərimiz
sizin (“your”) önünüz önləriniz
onların (“their”) önü or önləri önləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) önümü önlərimi
sənin (“your”) önünü önlərini
onun (“his/her/its”) önünü önlərini
bizim (“our”) önümüzü önlərimizi
sizin (“your”) önünüzü önlərinizi
onların (“their”) önünü or önlərini önlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) önümə önlərimə
sənin (“your”) önünə önlərinə
onun (“his/her/its”) önünə önlərinə
bizim (“our”) önümüzə önlərimizə
sizin (“your”) önünüzə önlərinizə
onların (“their”) önünə or önlərinə önlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) önümdə önlərimdə
sənin (“your”) önündə önlərində
onun (“his/her/its”) önündə önlərində
bizim (“our”) önümüzdə önlərimizdə
sizin (“your”) önünüzdə önlərinizdə
onların (“their”) önündə or önlərində önlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) önümdən önlərimdən
sənin (“your”) önündən önlərindən
onun (“his/her/its”) önündən önlərindən
bizim (“our”) önümüzdən önlərimizdən
sizin (“your”) önünüzdən önlərinizdən
onların (“their”) önündən or önlərindən önlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) önümün önlərimin
sənin (“your”) önünün önlərinin
onun (“his/her/its”) önünün önlərinin
bizim (“our”) önümüzün önlərimizin
sizin (“your”) önünüzün önlərinizin
onların (“their”) önünün or önlərinin önlərinin

Adjective

ön

  1. front
  2. preliminary
    ön razılaşma ― preliminary agreement

Hungarian

Etymology

Lexicalization of the prefix ön- (“self-”). Proposed by István Széchenyi in analogy with the German form of address Sie, and popularized during the Hungarian language reform which took place in the 18th–19th centuries.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈøn]
  • Audio(file)

Pronoun

ön

  1. (personal) you (formal)

Usage notes

Even though both ön and maga are used with the formal third-person verb forms, ön is generally considered more polite and respectful, but also more formal and distant. The choice between the two is also subject to the speakers' age and respective social status, as well as regional distribution, with younger generations and urban dwellers preferring ön over maga.[2]

Declension
Inflection (stem in -ö-, front rounded harmony)
singular plural
nominative ön önök
accusative önt önöket
dative önnek önöknek
instrumental önnel önökkel
causal-final önért önökért
translative önné önökké
terminative önig önökig
essive-formal önként önökként
essive-modal — —
inessive önben önökben
superessive önön önökön
adessive önnél önöknél
illative önbe önökbe
sublative önre önökre
allative önhöz önökhöz
elative önből önökből
delative önről önökről
ablative öntől önöktől

Derived terms

(Compound words):

See also

References
  1. Zaicz, Gábor. Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (’Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN
  2. György Rákosi: Maga vagy ön? in Névmásblog, 15 September 2014

Swedish

Noun

ön

  1. indefinite plural of ö
  2. definite singular of ö

Turkish

Etymology

From Old Turkic [script needed] (öŋ), from Proto-Turkic *öŋ, *oŋ.

Noun

ön (definite accusative önü, plural önler)

  1. front

Declension
Inflection
Nominative ön
Definite accusative önü
Singular Plural
Nominative ön önler
Definite accusative önü önleri
Dative öne önlere
Locative önde önlerde
Ablative önden önlerden
Genitive önün önlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular önüm önlerim
2nd singular önün önlerin
3rd singular önü önleri
1st plural önümüz önlerimiz
2nd plural önünüz önleriniz
3rd plural önleri önleri

Antonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.