ärjyntä

Finnish

Etymology

ärjyä + -ntä

Noun

ärjyntä

  1. roar, bellow

Declension

Inflection of ärjyntä (Kotus type 9/kala, nt-nn gradation)
nominative ärjyntä ärjynnät
genitive ärjynnän ärjyntöjen
partitive ärjyntää ärjyntöjä
illative ärjyntään ärjyntöihin
singular plural
nominative ärjyntä ärjynnät
accusative nom. ärjyntä ärjynnät
gen. ärjynnän
genitive ärjynnän ärjyntöjen
ärjyntäinrare
partitive ärjyntää ärjyntöjä
inessive ärjynnässä ärjynnöissä
elative ärjynnästä ärjynnöistä
illative ärjyntään ärjyntöihin
adessive ärjynnällä ärjynnöillä
ablative ärjynnältä ärjynnöiltä
allative ärjynnälle ärjynnöille
essive ärjyntänä ärjyntöinä
translative ärjynnäksi ärjynnöiksi
instructive ärjynnöin
abessive ärjynnättä ärjynnöittä
comitative ärjyntöineen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.