zgubić

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzɡu.bʲit͡ɕ/

Verb

zgubić pf (imperfective gubić)

  1. to lose; to misplace
    Zgubiłam klucze do mieszkania.
    I've lost the keys to my house.
  2. to doom; to destine
    Miał duże szanse na wygraną, ale zgubiła go pycha.
    He had a good chance of victory, but his pride doomed him.

Conjugation
Conjugation of zgubić pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive zgubić
future tense 1st zgubię zgubimy
2nd zgubisz zgubicie
3rd zgubi zgubią
past tense 1st zgubiłem zgubiłam zgubiliśmy zgubiłyśmy
2nd zgubiłeś zgubiłaś zgubiliście zgubiłyście
3rd zgubił zgubiła zgubiło zgubili zgubiły
conditional 1st zgubiłbym zgubiłabym zgubilibyśmy zgubiłybyśmy
2nd zgubiłbyś zgubiłabyś zgubilibyście zgubiłybyście
3rd zgubiłby zgubiłaby zgubiłoby zgubiliby zgubiłyby
imperative 1st niech zgubię zgubmy
2nd zgub zgubcie
3rd niech zgubi niech zgubią
passive adjectival participle zgubiony zgubiona zgubione zgubieni zgubione
anterior adverbial participle zgubiwszy
impersonal past zgubiono
verbal noun zgubienie

See also

Further reading
  • zgubić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.