zabraniać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /zaˈbra.ɲat͡ɕ/

Verb

zabraniać impf (perfective zabronić)

  1. to forbid, to disallow

Conjugation
Conjugation of zabraniać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive zabraniać
present tense 1st zabraniam zabraniamy
2nd zabraniasz zabraniacie
3rd zabrania zabraniają
past tense 1st zabraniałem zabraniałam zabranialiśmy zabraniałyśmy
2nd zabraniałeś zabraniałaś zabranialiście zabraniałyście
3rd zabraniał zabraniała zabraniało zabraniali zabraniały
future tense 1st będę zabraniał1 będę zabraniała1 będziemy zabraniali1 będziemy zabraniały1
2nd będziesz zabraniał1 będziesz zabraniała1 będziecie zabraniali1 będziecie zabraniały1
3rd będzie zabraniał1 będzie zabraniała1 będzie zabraniało1 będą zabraniali1 będą zabraniały1
conditional 1st zabraniałbym zabraniałabym zabranialibyśmy zabraniałybyśmy
2nd zabraniałbyś zabraniałabyś zabranialibyście zabraniałybyście
3rd zabraniałby zabraniałaby zabraniałoby zabranialiby zabraniałyby
imperative 1st — zabraniajmy
2nd zabraniaj zabraniajcie
3rd niech zabrania niech zabraniają
active adjectival participle zabraniający zabraniająca zabraniające zabraniający zabraniające
passive adjectival participle zabraniany zabraniana zabraniane zabraniani zabraniane
contemporary adverbial participle zabraniając
impersonal past zabraniano
verbal noun zabranianie
1 or: będę zabraniać, będziesz zabraniać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.