yılan

Tatar

Noun

yılan

  1. snake

Turkish

Etymology

From Old Turkic 𐰖𐰃𐰞𐰣‎ (yılan, “snake”), from Proto-Turkic *jɨ̄lan (“snake”), equivalent to ? + -lan (“suffix denoting a wild, predatory animal”). Compare aslan (“lion”), kaplan (“tiger”), sırtlan (“hyena”).

Pronunciation
  • IPA(key): /jɯ.ˈɫɑn/
  • Hyphenation: yı‧lan

Noun

yılan (definite accusative yılanı, plural yılanlar)

  1. (reptiles, zoology) snake

Declension
Inflection
Nominative yılan
Definite accusative yılanı
Singular Plural
Nominative yılan yılanlar
Definite accusative yılanı yılanları
Dative yılana yılanlara
Locative yılanda yılanlarda
Ablative yılandan yılanlardan
Genitive yılanın yılanların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular yılanım yılanlarım
2nd singular yılanın yılanların
3rd singular yılanı yılanları
1st plural yılanımız yılanlarımız
2nd plural yılanınız yılanlarınız
3rd plural yılanları yılanları

Hypernyms

Hyponyms
  • ağaç yılanı
  • boa yılanı
  • deniz yılanı
  • gözlüklü yılan
  • karayılan
  • katır yılanı
  • kobra
  • mercan yılanı
  • ok yılanı
  • piton
  • sağır yılan
  • su yılanı
  • zehirli yılan
  • zehirsiz yılan
  • çıngıraklı yılan
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.