yetmek

Turkish

Etymology

From Old Turkic yét-‎ (yét-, “1. to catch up to (trans.) 2. to suffice (intr.)”)[1], from Proto-Turkic *jẹt- (“to reach”)[2].

Verb

yetmek (third-person singular simple present yeter)

  1. (intransitive) to suffice
  2. (intransitive) to do enough; to fulfill.
  3. (intransitive) to reach

Conjugation
positive - declarative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple yeterim yetersin yeter yeteriz yetersiniz yeterler
present continuous yetiyorum yetiyorsun yetiyor yetiyoruz yetiyorsunuz yetiyorlar
past definite yetdim yetdin yetdi yetdik yetdiniz yetdiler
past continuous yetiyordum yetiyordun yetiyordu yetiyorduk yetiyordunuz yetiyorlardı
future simple yeteceğim yeteceksin yetecek yeteceğiz yeteceksiniz yetecekler
positive - interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple yeter miyim? yeter misin? yeter mi? yeter miyiz? yeter misiniz? yeterler mi?
present continuous yetiyor muyum? yetiyor musun? yetiyor mu? yetiyor muyuz? yetiyor musunuz? yetiyorlar mı?
past definite yetdim mi? yetdin mi? yetdi mi? yetdik mi? yetdiniz mi? yetdiler mi?
past continuous yetiyor muydum? yetiyor muydun? yetiyor muydu? yetiyor muyduk? yetiyor muydunuz? yetiyorlar mıydı?
future simple yetecek miyim? yetecek misin? yetecek mi? yetecek miyiz? yetecek misiniz? yetecekler mi?
negative - declarative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple yetmem yetmezsin yetmez yetmeyiz yetmezsiniz yetmezler
present continuous yetmiyorum yetmiyorsun yetmiyor yetmiyoruz yetmiyorsunuz yetmiyorlar
past definite yetmedim yetmedin yetmedi yetmedik yetmediniz yetmediler
past continuous yetmiyordum yetmiyordun yetmiyordu yetmiyorduk yetmiyordunuz yetmiyordular
future simple yetmeyeceğim yetmeyeceksin yetmeyecek yetmeyeceğiz yetmeyeceksiniz yetmeyecekler
negative - interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present simple yetmez miyim? yetmez misin? yetmez mi? yetmez miyiz? yetmez misiniz? yetmezler mi?
present continuous yetmiyor muyum? yetmiyor musun? yetmiyor mu? yetmiyor muyuz? yetmiyor musunuz? yetmiyorlar mı?
past definite yetmedim mi? yetmedin mi? yetmedi mi? yetmedik mi? yetmediniz mi? yetmediler mi?
past continuous yetmiyor muydum? yetmiyor muydun? yetmiyor muydu? yetmiyor muyduk? yetmiyor muydunuz? yetmiyorlar mıydı?
future simple yetmeyecek miyim? yetmeyecek misin? yetmeyecek mi? yetmeyecek miyiz? yetmeyecek misiniz? yetmeyecekler mi?

Derived terms

References
  1. "yetmek" - nişanyansözlük
  2. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003) Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill: “*ǯi ( ~ *ǯi̯a)”
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.