yelken

Turkish

Pronunciation

  • Hyphenation: yel‧ken

Etymology

From yel (wind).

This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Noun

yelken (definite accusative yelkeni, plural yelkenler)

  1. (nautical) sail
  2. (nautical) sailboat

Declension

Inflection
Nominative yelken
Definite accusative yelkeni
Singular Plural
Nominative yelken yelkenler
Definite accusative yelkeni yelkenleri
Dative yelkene yelkenlere
Locative yelkende yelkenlerde
Ablative yelkenden yelkenlerden
Genitive yelkenin yelkenlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular yelkenim yelkenlerim
2nd singular yelkenin yelkenlerin
3rd singular yelkeni yelkenleri
1st plural yelkenimiz yelkenlerimiz
2nd plural yelkeniniz yelkenleriniz
3rd plural yelkenleri yelkenleri
Predicative forms
Singular Plural
1st singular yelkenim yelkenlerim
2nd singular yelkensin yelkenlersin
3rd singular yelken
yelkendir
yelkenler
yelkenlerdir
1st plural yelkeniz yelkenleriz
2nd plural yelkensiniz yelkenlersiniz
3rd plural yelkenler yelkenlerdir

Derived terms

  • yelkenli
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.