węszyć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *ǫšiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɛŋ.ʂɨt͡ɕ/

Verb

węszyć impf (perfective wywęszyć)

  1. (intransitive) to sniff
  2. (intransitive) to nose, to nuzzle
  3. (informal, intransitive) to spy

Conjugation
Conjugation of węszyć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive węszyć
present tense 1st węszę węszymy
2nd węszysz węszycie
3rd węszy węszą
past tense 1st węszyłem węszyłam węszyliśmy węszyłyśmy
2nd węszyłeś węszyłaś węszyliście węszyłyście
3rd węszył węszyła węszyło węszyli węszyły
future tense 1st będę węszył1 będę węszyła1 będziemy węszyli1 będziemy węszyły1
2nd będziesz węszył1 będziesz węszyła1 będziecie węszyli1 będziecie węszyły1
3rd będzie węszył1 będzie węszyła1 będzie węszyło1 będą węszyli1 będą węszyły1
conditional 1st węszyłbym węszyłabym węszylibyśmy węszyłybyśmy
2nd węszyłbyś węszyłabyś węszylibyście węszyłybyście
3rd węszyłby węszyłaby węszyłoby węszyliby węszyłyby
imperative 1st — węszmy
2nd węsz węszcie
3rd niech węszy niech węszą
active adjectival participle węszący węsząca węszące węszący węszące
contemporary adverbial participle węsząc
impersonal past węszono
verbal noun węszenie
1 or: będę węszyć, będziesz węszyć etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.