wystarczać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈstar.t͡ʂat͡ɕ/

Verb

wystarczać impf (perfective wystarczyć)

  1. to suffice, to be enough

Conjugation
Conjugation of wystarczać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive wystarczać
present tense 1st wystarczam wystarczamy
2nd wystarczasz wystarczacie
3rd wystarcza wystarczają
past tense 1st wystarczałem wystarczałam wystarczaliśmy wystarczałyśmy
2nd wystarczałeś wystarczałaś wystarczaliście wystarczałyście
3rd wystarczał wystarczała wystarczało wystarczali wystarczały
future tense 1st będę wystarczał1 będę wystarczała1 będziemy wystarczali1 będziemy wystarczały1
2nd będziesz wystarczał1 będziesz wystarczała1 będziecie wystarczali1 będziecie wystarczały1
3rd będzie wystarczał1 będzie wystarczała1 będzie wystarczało1 będą wystarczali1 będą wystarczały1
conditional 1st wystarczałbym wystarczałabym wystarczalibyśmy wystarczałybyśmy
2nd wystarczałbyś wystarczałabyś wystarczalibyście wystarczałybyście
3rd wystarczałby wystarczałaby wystarczałoby wystarczaliby wystarczałyby
imperative 1st — wystarczajmy
2nd wystarczaj wystarczajcie
3rd niech wystarcza niech wystarczają
active adjectival participle wystarczający wystarczająca wystarczające wystarczający wystarczające
contemporary adverbial participle wystarczając
impersonal past wystarczano
verbal noun wystarczanie
1 or: będę wystarczać, będziesz wystarczać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.