wylaszczyć

Polish

Etymology

Verb constructed from laska (“babe, chick; attractive woman”).

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈlaʂ.t͡ʂɨt͡ɕ/

Verb

wylaszczyć pf

  1. (reflexive, slang) to sex up, to doll up, to improve one's appearance; used mainly of women

Conjugation
Conjugation of wylaszczyć pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive wylaszczyć
future tense 1st wylaszczę wylaszczymy
2nd wylaszczysz wylaszczycie
3rd wylaszczy wylaszczą
past tense 1st wylaszczyłem wylaszczyłam wylaszczyliśmy wylaszczyłyśmy
2nd wylaszczyłeś wylaszczyłaś wylaszczyliście wylaszczyłyście
3rd wylaszczył wylaszczyła wylaszczyło wylaszczyli wylaszczyły
conditional 1st wylaszczyłbym wylaszczyłabym wylaszczylibyśmy wylaszczyłybyśmy
2nd wylaszczyłbyś wylaszczyłabyś wylaszczylibyście wylaszczyłybyście
3rd wylaszczyłby wylaszczyłaby wylaszczyłoby wylaszczyliby wylaszczyłyby
imperative 1st niech wylaszczę wylaszczmy
2nd wylaszcz wylaszczcie
3rd niech wylaszczy niech wylaszczą
passive adjectival participle wylaszczony wylaszczona wylaszczone wylaszczeni wylaszczone
anterior adverbial participle wylaszczywszy
impersonal past wylaszczono
verbal noun wylaszczenie
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.