wspiąć

Polish

Etymology

From wz- +‎ piąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /fspʲɔɲt͡ɕ/

Verb

wspiąć pf (imperfective piąć)

  1. to climb, to mount

Conjugation
Conjugation of wspiąć pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive wspiąć
future tense 1st wspnę wspniemy
2nd wspniesz wspniecie
3rd wspnie wspną
past tense 1st wspiąłem wspięłam wspięliśmy wspięłyśmy
2nd wspiąłeś wspięłaś wspięliście wspięłyście
3rd wspiął wspięła wspięło wspięli wspięły
conditional 1st wspiąłbym wspięłabym wspięlibyśmy wspięłybyśmy
2nd wspiąłbyś wspięłabyś wspięlibyście wspięłybyście
3rd wspiąłby wspięłaby wspięłoby wspięliby wspięłyby
imperative 1st niech wspnę wspnijmy
2nd wspnij wspnijcie
3rd niech wspnie niech wspną
impersonal past wspięto
verbal noun wspięcie

Further reading
  • wspiąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.