wonieć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *vonjati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvɔ.ɲɛt͡ɕ/

Verb

wonieć impf

  1. (intransitive, literary) to smell

Conjugation
Conjugation of wonieć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive wonieć
present tense 1st wonieję woniejemy
2nd woniejesz woniejecie
3rd wonieje wonieją
past tense 1st woniałem woniałam wonieliśmy woniałyśmy
2nd woniałeś woniałaś wonieliście woniałyście
3rd woniał woniała woniało wonieli woniały
future tense 1st będę woniał1 będę woniała1 będziemy wonieli1 będziemy woniały1
2nd będziesz woniał1 będziesz woniała1 będziecie wonieli1 będziecie woniały1
3rd będzie woniał1 będzie woniała1 będzie woniało1 będą wonieli1 będą woniały1
conditional 1st woniałbym woniałabym wonielibyśmy woniałybyśmy
2nd woniałbyś woniałabyś wonielibyście woniałybyście
3rd woniałby woniałaby woniałoby wonieliby woniałyby
imperative 1st — woniejmy
2nd woniej woniejcie
3rd niech wonieje niech wonieją
active adjectival participle woniejący woniejąca woniejące woniejący woniejące
contemporary adverbial participle woniejąc
impersonal past woniono
verbal noun wonienie
1 or: będę wonieć, będziesz wonieć etc.

Synonyms

Further reading
  • wonieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.